Το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και η κυβέρνηση Παπαδήμου συνεχίζουν τον κοινωνικό πόλεμο βυθίζοντας ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στην εξαθλίωση και την απόγνωση. Νέοι φόροι, νέα μέτρα, νέα χαράτσια, νέα μνημόνια, εφεδρεία, απολύσεις και ο κατάλογος δεν τελειώνει. Τα συσσωρευμένα χρέη κάθε νοικοκυριού δεν είναι ή δεν θα είναι σε λίγο καιρό διαχειρίσιμα, μοιάζουν δηλαδή με τα χρέη του ελληνικού κράτους. Όσο όμως συζητάνε ανενόχλητοι για το κούρεμα του ελληνικού ''χρέους',' τόσο περισσότερο θα μιλάμε για κοινωνική χρεοκοπία. Σειρά έχουν τώρα τα ασφαλιστικά ταμεία και οι συντάξεις. Υποθηκεύουν το μέλλον μας για δεκαετίες. Βολεύτηκαν στις καρέκλες τους και δεν συζητάνε ούτε για εκλογές. Είναι αδίστακτοι και όσο δεν τους ανατρέπουμε θα μοιάζουν όλο και περισσότερο με σύγχρονη χούντα.
Όλα αυτά για να συμμορφωθούμε με τις επιταγές της Ε.Ε. και της τρόικα, για να σωθούν οι βασικές επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο ευρώ και την ΕΕ. Για να μπορέσει το ελληνικό κεφάλαιο να αντέξει τις διεθνείς πιέσεις, να διατηρήσει την κερδοφορία του και να ονειρευτεί μέρες ανάπτυξης. Για αυτό και έχουμε φτάσει στο σημείο που η εργοδοτική αυθαιρεσία έχει ξεπεράσει κάθε όριο , οι έλληνες επιχειρηματίες είτε βιώνουν την κρίση, είτε όχι, ουσιαστικά έχουν κηρύξει στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις γιορτές αρκετοί από αυτούς πλήρωσαν μόνο τα δώρα, για μισθούς ούτε λόγος. Εκβιάζουν με απολύσεις και μεταφορά των επιχειρήσεων σε άλλες περιοχές του εσωτερικού ή του εξωτερικού. Προτείνουν ως ενναλλακτικές την εκ περιτροπής εργασία, ελαστικά ωράρια, μειώσεις μισθών. Ενάντια σε αυτά αντιστέκονται οι εργαζόμενοι σε Χαλυβουργία, ALTER και σε άλλους εργασιακούς χώρους. Από την άλλη, οι απολύσεις αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, δουλειές δεν υπάρχουν και η ανεργία γίνεται πραγματικός κοινωνικός εφιάλτης.
Κανένας δεν μπορεί πια να υπολογίσει με ακρίβεια τους ανέργους και την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και της επισφάλειας. Κάθε μέρα ο αριθμός αυτός μεγαλώνει. Για μας τα κριτήρια και οι αριθμοί του ΟΑΕΔ δεν έχουν καμία σημασία. Δεν έχει σημασία αν μερίδα εργαζομένων μέσα στη χρονιά κάνουν κανένα μεροκάματο και κολλάνε και κανένα ένσημο. Όταν το τελικό εισόδημα βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση από τις στοιχειώδεις ανάγκες, τότε έχουμε σύγχρονη φτώχεια και προβλήματα επιβίωσης. Ούτε η οικογενειακή αλληλεγγύη, ούτε οι μικροκαταθέσεις φαίνεται ότι μπορούν να ανατρέψουν την πραγματικότητα: ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες και στρώματα εργαζομένων συνθλίβονται και έρχονται σε σύμμαχες θέσεις με την εργατική τάξη.
Φυσικά δε λείπουν οι αυταπάτες. Πολλοί πιστεύουν ότι ζούμε μια έκτακτη, προσωρινή κατάσταση. Θα τα βολέψουμε λίγο ως σερβιτόροι, ως πλασιέ και θα ανεχτούμε την μαύρη εργασία μέχρι να βρούμε την κανονική δουλειά που αντιστοιχεί στα προσόντα και τις σπουδές μας. Δυστυχώς όμως το αν θα είναι προσωρινή αυτή η κατάσταση εξαρτάται μόνο από τους αγώνες μας. Όλες αυτές οι θυσίες δεν γίνονται για να έρθουν «καλύτερες μέρες» για μας, αλλά για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Το κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να ανασυγκροτείται και να αναδιαρθρώνεται. Ακόμη και αν έρθει μια νέα άνθηση των δεικτών, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανοίξουν θέσεις εργασίας και σίγουρα δεν θα αποκατασταθούν οι μισθοί και οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Άλλοι πάλι επιλέγουν τη λύση ή την προοπτική της μετανάστευσης. Πάλι όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η κρίση είναι διεθνές φαινόμενο, άρα αντίστοιχα προβλήματα, έστω σε μικρότερο βαθμό, υπάρχουν και στο εξωτερικό. Όπως δυστυχώς και στην Ελλάδα οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με καχυποψία και εχθρότητα, έτσι και στο εξωτερικό έχουμε φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας καθώς οι ντόπιοι εργαζόμενοι νομίζουν ότι με τον ρόπο αυτό προστατεύουν τα κεκτημένα τους.. Δεν είναι τυχαίο που ήδη πολλοί Έλληνες επιστρέφουν χωρίς να έχουν υλοποιήσει τις φιλοδοξίες τους.
Δε μπορούμε, επίσης, να δεχτούμε ως αιτίες της ανεργίας την τεχνολογική πρόοδο και την οικονομική κρίση. Την ίδια στιγμή που χιλιάδες στοιβάζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ άλλοι δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα απλήρωτοι. Γιατί τελικά οι ώρες εργασίας, οι μισθοί, η διανομή του παραγόμενου πλούτου ήταν, είναι και θα είναι συνάρτηση δύο παραγόντων: Των αγώνων και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας και της ακόρεστης δίψας του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του.
Ειδικά σήμερα, απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και της ατομικής ευθύνης και ενοχής, οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι μπορούν να συναντηθούν με όλους τους εργαζόμενους που μάχονται να κρατήσουν τις δουλειές τους και όσα δικαιώματα τους απέμειναν. Μπορούν και πρέπει να οργανωθούν τόσο μέσα στις δομές του εργατικού συνδικαλισμού, στα πρωτοβάθμια σωματεία και το συντονισμό τους αλλά και συμπληρωματικά και μέσα στις νέες πρωτότυπες μορφές οργάνωσης που αναπτύσσονται στις γειτονιές και τα τοπικά κινήματα. Μπορούν και σε αυτό το επίπεδο να αναπτυχθούν αγωνιστικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις, τη μαύρη εργασία αλλά και γενικότερα την προάσπιση των συμφερόντων της εργασίας.
Την ώρα λοιπόν που οδηγούμαστε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα δε μπορούν να υπάρχουν «εμφύλιοι» στον κόσμο της εργασίας. Όλοι μαζί άνεργοι και εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα μπορούμε να οικοδομήσουμε αυτό το μέτωπο αγώνα που θα ανατρέψει τα σχέδια των εργοδοτών, αλλά και την κυβέρνηση του «μαύρου μετώπου» ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ., της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.
Να διεκδικήσουμε:
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση των αποδοχών.
• Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα της ανεργίας, στους άνεργους και υποαπασχολούμενους, που να καλύπτει όλες τις ανάγκες τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων, κατάργηση του ορίου των ενσήμων για την σφράγιση των βιβλιαρίων.
• Ελεύθερη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά γνώσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν τις απολύσεις, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και το βασικό μισθό.
• Δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή κλείνει.
• Να μην περάσουν οι εκβιασμοί των απολύσεων του κράτους και των εργοδοτών.
• Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα της ανεργίας, στους άνεργους και υποαπασχολούμενους, που να καλύπτει όλες τις ανάγκες τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων, κατάργηση του ορίου των ενσήμων για την σφράγιση των βιβλιαρίων.
• Ελεύθερη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά γνώσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν τις απολύσεις, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και το βασικό μισθό.
• Δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή κλείνει.
• Να μην περάσουν οι εκβιασμοί των απολύσεων του κράτους και των εργοδοτών.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια
