Η κυβέρνηση των μνημονίων επιδιώκει να εμπορευματοποιήσει, άμεσα, πριν καταρρεύσει, κάθε δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Η ΕΥΔΑΠ /ΕΥΑΘ προορίζονται να αποτελέσουν τη νέα κερδοφόρα επένδυση του κεφαλαίου και στη χώρα μας. Μαζί έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια καταγραφής των υδάτινων πόρων που μπορούν να ξεπουληθούν σε όλη τη χώρα. Σε πόλεις και χωριά.
Σχετικά με την ΕΥΔΑΠ, που επί ιδρύσεως της (Ν.1068-1980) ανήκε αποκλειστικά στο κράτος, παρακολουθήσαμε ήδη την σταδιακή αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου κατά την μετοχοποίηση της επί πρωθυπουργίας Κ.Σημίτη (Ν.2794-1999) και αμφισβητούμε καταφανώς την ορθότητα της πιο πρόσφατης εξέλιξης εκείνης του να συμπεριληφθεί η ΕΥΔΑΠ καθώς και η κερδοφόρα ΕΥΑΘ (4) στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011) (3) που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1.2 «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας».(5) Εκτός της ΕΥΔΑΠ, άμεση σχέση με τους υδάτινους πόρους έχει και η ΔΕΗ. Οι τεχνητές λίμνες, οι ταμιευτήρες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι βασικά στην ύδρευση και άρδευση μέσω των δημοτικών σχετικών επιχειρήσεων. Η πώληση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ είναι το ίδιο κατακριτέα. (6)(7)
Η νομοθεσία στις Η.Π.Α, που απαγορεύει ή περιορίζει τη συλλογή βρόχινου νερού υπό τη μονότονη ρητορική της «προστασίας» των πόρων, δείχνει την τάση που επικρατεί. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα αφορούν υπηρεσίες και υποδομές αύριο έχουν ως στόχο τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που αποτελούν συλλογικό αγαθό. Ενώ κρύβουν επιμελώς το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον των ιδιωτών επενδυτών στον τομέα της ύδρευσης, δηλαδή το κέρδος.
Αναδημοσιεύουμε και παρουσιάζουμε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του ΕΞΑΝΤΑ για τους υδάτινους πόρους στη Χιλή. Εκεί μια δικατορική κυβέρνηση ξεπούλησε τα πάντα. Εδώ μια κυβέρνηση με την επίφαση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας επιδιώκει να δημιουργήσει συνθήκες δικατορίας του κεφαλαίου και των αγορών.
Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.
Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται.Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος.
Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ’ αυτοφώρω.
Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.
Επίσης, το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί μια συνοπτική παρουσίαση και σύγκριση παραδειγμάτων ιδιωτικοποίησης στον κόσμο και των αποτελεσμάτων τους με την ελληνική πραγματικότητα. Περιλαμβάνονται αποσπάσματα βίντεο από:
Flow for love of water.
Catastroika
Εξάντας/Πωλείται ζωή
Αποσπάσματα από το αρχείο της ΕΡΤ
Αναδημοσιεύουμε και παρουσιάζουμε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του ΕΞΑΝΤΑ για τους υδάτινους πόρους στη Χιλή. Εκεί μια δικατορική κυβέρνηση ξεπούλησε τα πάντα. Εδώ μια κυβέρνηση με την επίφαση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας επιδιώκει να δημιουργήσει συνθήκες δικατορίας του κεφαλαίου και των αγορών.
Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.
Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται.Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος.
Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ’ αυτοφώρω.
Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.
Επίσης, το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί μια συνοπτική παρουσίαση και σύγκριση παραδειγμάτων ιδιωτικοποίησης στον κόσμο και των αποτελεσμάτων τους με την ελληνική πραγματικότητα. Περιλαμβάνονται αποσπάσματα βίντεο από:
Flow for love of water.
Catastroika
Εξάντας/Πωλείται ζωή
Αποσπάσματα από το αρχείο της ΕΡΤ
Iδιωτικοποίηση νερού στην Ελλάδα από agiannis83
Πηγή: http://denplirono.wordpress.com/ και https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1413900
Δείτε επίσης:
Ιδιωτικοποίηση νερού: εξασφαλισμένη αποτυχία!
http://topontiki.gr/article/37804
