Συμπολίτες-ισσες,
λίγο καιρό μετά το περιβαλλοντικό έγκλημα των πυρκαγιών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες εξαγγελίες και υποσχέσεις από την κυβέρνηση, με επιθετικούς σχεδιασμούς που αφορούν νέους δρόμους στην περιοχή αλλά και το μέλλον της ευρύτερης περιοχής του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Από την πρώτη στιγμή τα επιχειρηματικά συμφέροντα έσπευσαν να «αξιοποιήσουν» τον χώρο αυτό για διάφορες δραστηριότητες (εκθέσεις, αγώνες τροχοφόρων, συναυλίες κτλ), προκαταβάλλοντας έτσι το μέλλον του. Στον αντίποδα, η θέληση του λαού της περιοχής, αλλά και όλης της Αθήνας, είναι ξεκάθαρη, έχει εκφραστεί πολλές φορές στο παρελθόν και βρίσκεται απέναντι στους σχεδιασμούς τους για τη δημιουργία ενός τεράστιου επιχειρηματικού και εμπορευματικού πάρκου και μιας νέας πόλης, ενάντια στους σχεδιασμούς τους για νέες λεωφόρους.
Αυτοί, όμως, που έχουν πει και έχουν κάνει τα λιγότερα μέχρι σήμερα είναι οι 4ις Δήμοι. Οι Δήμοι αυτοί είναι που έχουν πρωτοστατήσει στις φιέστες αλλά έχουν μειοδοτήσει σε ουσιαστικές ενέργειες περιφρούρησης του αεροδρομίου και του αθλητικού κέντρου του Αγ. Κοσμά από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους κρατικούς σχεδιασμούς. Οι δημοτικές αρχές μπορεί να μην είναι οι ίδιες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το περιεχόμενο των διεκδικήσεων τους και οι πρακτικές τους παραμένουν σταθερά πολύ πίσω ή ενάντια στα αιτήματα των κατοίκων της περιοχής.
Και είναι αυτοί οι ίδιοι, οι τοπικοί εκφραστές των κυρίαρχων πολιτικών, που έρχονται πάλι σήμερα με ένα τριήμερο εκδηλώσεων στο πλαίσιο της «κοινής τους δράσης» να πάρουν συγχωροχάρτι για τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων τους.
Και για αυτό δεν είναι τυχαίο ότι:
· Δεν εξηγούν τις πραγματικές αιτίες των κυβερνητικών σχεδιασμών. Μιλούν μόνο για «ιδιωτικά» επιχειρηματικά και εργολαβικά συμφέροντα αποκρύπτωντας ότι το σχέδιο για το Ελληνικό εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό για τη μετατροπή της Αθήνας σε μητροπολιτικό κέντρο με πρωταγωνιστικό ρόλο σε Βαλκάνια και ανατολική Μεσόγειο. Είναι στο πλαίσιο της μετατροπής της Αθήνας σε επιχειρηματικό και εμπορευματικό κέντρο, σε κέντρο μεταφορών, τουρισμού και αγοραίου «πολιτισμού». Η επίθεση που δέχονται συντονισμένα οι γειτονιές μας και ο εργαζόμενος κόσμος που ζει σε αυτές δεν είναι, λοιπόν, τυχαία και αρκεί να αναφέρουμε τις προσπάθειες των κυβερνήσεων και νομαρχιακών και δημοτικών αρχών να υποβαθμίσουν, να τσιμεντοποιήσουν ή να περιφράξουν και να εμπορευματοποιήσουν πάρκα και ελεύθερους χώρους σε όλη την Αθήνα. Το «όραμα» τους αυτό βρίσκεται, όμως, μακριά και ενάντια στις πραγματικές μας ανάγκες.
· Αρνούνται την οικοπεδοποίηση και την ιδιωτική εκμετάλλευση του χώρου, αλλά όχι και κάθε επιχειρηματική εκμετάλλευση του και διεκδικούν την διαχείριση του χώρου από τους ΟΤΑ. Αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κρατικής και δημοτικής εκμετάλλευσης, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που ανοίγει το δρόμο και για την ιδιωτική εκμετάλλευση και παράδοση του αεροδρομίου στους νόμους της αγοράς.
· Δεν αρνούνται συνολικά τους νέους δρόμους, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί συνδεόνται άμεσα με την επιχειρηματική εκμετάλλευση του χώρου και τα σχέδια αξιοποίησης του.
· Δεν κάνουν συνολική κριτική στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την παραλία. Η κοινή δράση των 4ων Δήμων δεν τοποθετείται ανοιχτά ενάντια στην επιχειρούμενη από το κράτος τουριστική ανάπτυξη της παραλίας, με μαρίνες, ξενοδοχεία και πόλους αναψυχής. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, η λειτουργία των εναπομείναντων νυχτομάγαζων, η διαχείριση του αθλητικού κέντρου του Αγ. Κοσμά και η παραχώρηση του Κέντρου Ιστιοπλοΐας στους ιδιώτες υπονομεύουν ευθέως το μέλλον της παραλίας.
· Εκλιπαρούν για τα κονδύλια της Ε.Ε., όταν αυτή κατά κανόνα δίνει λεφτά για έργα και πολιτικές που βρίσκονται σε συγκεκριμένες αντιλαϊκές κατευθύνσεις και με δεσμευτικούς όρους, προτάσσει την ανταγωνιστικότητα των πόλεων και τη λειτουργία των Δήμων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και εισάγει την «επιχειρηματικότητα» σε κάθε δημόσια και κοινωνική υπηρεσία και λειτουργία. Για αυτό υποστηρίζουμε ότι είναι ευθύνη του κράτους η κατασκευή και η συντήρηση του πάρκου χωρίς να εφαρμόσει ανταποδοτικές πολιτικές και λογικές «πράσινης» αντιπαροχής.
Τα λόγια και οι πράξεις των 4 Δήμων μας βρίσκουν, όμως, και κάθετα αντίθετους σε πολλά άλλα ζητήματα. Ο Δήμος Γλυφάδας, ενώ τόσα χρόνια εισπράττει το «πρασινόσημο» από τους δημότες δεν έχει προχωρήσει σε μια απαλλοτρίωση χαρακτηρισμένου κοινόχρηστου χώρου, προωθεί την ιδιωτικοποίηση του γκολφ, στηρίζει την κατασκευή της Περιφερειακής και της Σήραγγας Υμηττού και προσπαθεί να μεταφέρει το σταθμό μεταφόρτωσης απορριμάτων και το νεκροταφείο στο στρατόπεδο της αεροπορίας στο βουνό, που διαφορετικά θα μπορούσε να γίνει δάσος. Ο Δήμος Αργυρούπολης τοποθετείται λεκτικά ενάντια στην κατασκευή του ΚΥΤ και του Καρφούρ στον Υμηττό, αλλά αυτά είναι ακόμα εκεί... Δυστυχώς, ακόμα και η δημοτική αρχή Ελληνικού μπορεί να παλεύει σήμερα για τους μεγάλους δημόσιους χώρους, αλλά εκχωρεί τους μικρούς στους «επενδυτές» και διατηρεί εργασιακές σχέσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης στο Δήμο.
Επίσης, η συμμαχία των 4ων δημοτικών αρχών επιζητά σήμερα τη «συμμετοχή» μας μόνο για την υλοποίηση των σχεδιασμών της. Δεν επιδιώκει και εχθρεύεται καθέ αμεσοδημοκρατική διαδικασία, ενώ επιδιώκει πολιτικές συμμαχίες με φορείς όπως το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και η Νομαρχία που είναι υπόλογη, ενδεικτικά, για την εμπορευματοποίηση του Πεδίου του Άρεως, για την τσιμεντοποίηση του Ρέματος της Πικροδάφνης και για την κατασκευή του ΚΥΤ στον Υμηττό. Αυτού του τύπου οι πολιτικές συμμαχίες, όμως, χαρίζουν απλόχερα πολιτικά άλλοθι σε όλους αυτούς που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πόλη μας.
Όσο για τη διαδικασία σχεδιασμού του τριημέρου, αυτή χαρακτηρίστηκε από ακραία μυστικοπάθεια και παρασκηνιακούς χειρισμούς, για αυτό και οι κάτοικοι της περιοχής μάθαμε για αυτό μόλις 10 μέρες πριν την πραγματοποίησή του! Ωστόσο ούτε χρήματα έλλειψαν για την ενημέρωση του κόσμου, ενώ η προπαγάνδισή του έγινε σε συνεργασία ακόμα και με ιδιώτες χορηγούς (με αντάλλαγμα φυσικά τη διαφήμισή τους στην περιοχή).
Εμείς, ως κάτοικοι της περιοχής, θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε πραγματικά την υπόθεση στα χέρια μας. Όπως στο Πεδίο του Άρεως, το Λόφο του Φιλοπάππου και τις κεραίες στο κέντρο της Αθήνας, το ΚΥΤ σε Ηλιούπολη-Αργυρούπολη, το ρέμα της Πικροδάφνης στο Μπραχάμι, τον Υμηττό στο Βύρωνα και την Καισαριανή, τη βίλα Ζωγράφου, την πλατεία στη Ν.Σμύρνη, τους ελεύθερους χώρους στο Περιστέρι, τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα κ.α., ανοιχτά, σε κάθε γειτονιά, με λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα των κατοίκων, που με την πραγματικά κοινή δράση τους μπορούν να οδηγήσουν τον αγώνα αυτό στην τελική νίκη.
Το τριήμερο αυτό είναι τελικά μια ευκαιρία να δούμε ποιοί είναι οι φίλοι μας και ποιοί οι εχθροί μας. Η διεκδίκηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου και η αποτροπή των νέων λεωφόρων δε μπορούν να ανατίθενται στους «ειδικούς», ούτε στους θεσμικούς φορείς και τις αρχές, που ούτε θέλουν ούτε και μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες μας.
Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να μας περιχαρακώσουν εντός συγκεκριμένων πολιτικών σχεδιασμών και κομματικών σκοπιμοτήτων, να αντιτάξουμε τους συλλογικούς μας αγώνες.
Ο αγώνας στα χέρια των κατοίκων
λίγο καιρό μετά το περιβαλλοντικό έγκλημα των πυρκαγιών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες εξαγγελίες και υποσχέσεις από την κυβέρνηση, με επιθετικούς σχεδιασμούς που αφορούν νέους δρόμους στην περιοχή αλλά και το μέλλον της ευρύτερης περιοχής του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Από την πρώτη στιγμή τα επιχειρηματικά συμφέροντα έσπευσαν να «αξιοποιήσουν» τον χώρο αυτό για διάφορες δραστηριότητες (εκθέσεις, αγώνες τροχοφόρων, συναυλίες κτλ), προκαταβάλλοντας έτσι το μέλλον του. Στον αντίποδα, η θέληση του λαού της περιοχής, αλλά και όλης της Αθήνας, είναι ξεκάθαρη, έχει εκφραστεί πολλές φορές στο παρελθόν και βρίσκεται απέναντι στους σχεδιασμούς τους για τη δημιουργία ενός τεράστιου επιχειρηματικού και εμπορευματικού πάρκου και μιας νέας πόλης, ενάντια στους σχεδιασμούς τους για νέες λεωφόρους.
Αυτοί, όμως, που έχουν πει και έχουν κάνει τα λιγότερα μέχρι σήμερα είναι οι 4ις Δήμοι. Οι Δήμοι αυτοί είναι που έχουν πρωτοστατήσει στις φιέστες αλλά έχουν μειοδοτήσει σε ουσιαστικές ενέργειες περιφρούρησης του αεροδρομίου και του αθλητικού κέντρου του Αγ. Κοσμά από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους κρατικούς σχεδιασμούς. Οι δημοτικές αρχές μπορεί να μην είναι οι ίδιες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το περιεχόμενο των διεκδικήσεων τους και οι πρακτικές τους παραμένουν σταθερά πολύ πίσω ή ενάντια στα αιτήματα των κατοίκων της περιοχής.
Και είναι αυτοί οι ίδιοι, οι τοπικοί εκφραστές των κυρίαρχων πολιτικών, που έρχονται πάλι σήμερα με ένα τριήμερο εκδηλώσεων στο πλαίσιο της «κοινής τους δράσης» να πάρουν συγχωροχάρτι για τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων τους.
Και για αυτό δεν είναι τυχαίο ότι:
· Δεν εξηγούν τις πραγματικές αιτίες των κυβερνητικών σχεδιασμών. Μιλούν μόνο για «ιδιωτικά» επιχειρηματικά και εργολαβικά συμφέροντα αποκρύπτωντας ότι το σχέδιο για το Ελληνικό εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό για τη μετατροπή της Αθήνας σε μητροπολιτικό κέντρο με πρωταγωνιστικό ρόλο σε Βαλκάνια και ανατολική Μεσόγειο. Είναι στο πλαίσιο της μετατροπής της Αθήνας σε επιχειρηματικό και εμπορευματικό κέντρο, σε κέντρο μεταφορών, τουρισμού και αγοραίου «πολιτισμού». Η επίθεση που δέχονται συντονισμένα οι γειτονιές μας και ο εργαζόμενος κόσμος που ζει σε αυτές δεν είναι, λοιπόν, τυχαία και αρκεί να αναφέρουμε τις προσπάθειες των κυβερνήσεων και νομαρχιακών και δημοτικών αρχών να υποβαθμίσουν, να τσιμεντοποιήσουν ή να περιφράξουν και να εμπορευματοποιήσουν πάρκα και ελεύθερους χώρους σε όλη την Αθήνα. Το «όραμα» τους αυτό βρίσκεται, όμως, μακριά και ενάντια στις πραγματικές μας ανάγκες.
· Αρνούνται την οικοπεδοποίηση και την ιδιωτική εκμετάλλευση του χώρου, αλλά όχι και κάθε επιχειρηματική εκμετάλλευση του και διεκδικούν την διαχείριση του χώρου από τους ΟΤΑ. Αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κρατικής και δημοτικής εκμετάλλευσης, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που ανοίγει το δρόμο και για την ιδιωτική εκμετάλλευση και παράδοση του αεροδρομίου στους νόμους της αγοράς.
· Δεν αρνούνται συνολικά τους νέους δρόμους, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί συνδεόνται άμεσα με την επιχειρηματική εκμετάλλευση του χώρου και τα σχέδια αξιοποίησης του.
· Δεν κάνουν συνολική κριτική στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την παραλία. Η κοινή δράση των 4ων Δήμων δεν τοποθετείται ανοιχτά ενάντια στην επιχειρούμενη από το κράτος τουριστική ανάπτυξη της παραλίας, με μαρίνες, ξενοδοχεία και πόλους αναψυχής. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, η λειτουργία των εναπομείναντων νυχτομάγαζων, η διαχείριση του αθλητικού κέντρου του Αγ. Κοσμά και η παραχώρηση του Κέντρου Ιστιοπλοΐας στους ιδιώτες υπονομεύουν ευθέως το μέλλον της παραλίας.
· Εκλιπαρούν για τα κονδύλια της Ε.Ε., όταν αυτή κατά κανόνα δίνει λεφτά για έργα και πολιτικές που βρίσκονται σε συγκεκριμένες αντιλαϊκές κατευθύνσεις και με δεσμευτικούς όρους, προτάσσει την ανταγωνιστικότητα των πόλεων και τη λειτουργία των Δήμων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και εισάγει την «επιχειρηματικότητα» σε κάθε δημόσια και κοινωνική υπηρεσία και λειτουργία. Για αυτό υποστηρίζουμε ότι είναι ευθύνη του κράτους η κατασκευή και η συντήρηση του πάρκου χωρίς να εφαρμόσει ανταποδοτικές πολιτικές και λογικές «πράσινης» αντιπαροχής.
Τα λόγια και οι πράξεις των 4 Δήμων μας βρίσκουν, όμως, και κάθετα αντίθετους σε πολλά άλλα ζητήματα. Ο Δήμος Γλυφάδας, ενώ τόσα χρόνια εισπράττει το «πρασινόσημο» από τους δημότες δεν έχει προχωρήσει σε μια απαλλοτρίωση χαρακτηρισμένου κοινόχρηστου χώρου, προωθεί την ιδιωτικοποίηση του γκολφ, στηρίζει την κατασκευή της Περιφερειακής και της Σήραγγας Υμηττού και προσπαθεί να μεταφέρει το σταθμό μεταφόρτωσης απορριμάτων και το νεκροταφείο στο στρατόπεδο της αεροπορίας στο βουνό, που διαφορετικά θα μπορούσε να γίνει δάσος. Ο Δήμος Αργυρούπολης τοποθετείται λεκτικά ενάντια στην κατασκευή του ΚΥΤ και του Καρφούρ στον Υμηττό, αλλά αυτά είναι ακόμα εκεί... Δυστυχώς, ακόμα και η δημοτική αρχή Ελληνικού μπορεί να παλεύει σήμερα για τους μεγάλους δημόσιους χώρους, αλλά εκχωρεί τους μικρούς στους «επενδυτές» και διατηρεί εργασιακές σχέσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης στο Δήμο.
Επίσης, η συμμαχία των 4ων δημοτικών αρχών επιζητά σήμερα τη «συμμετοχή» μας μόνο για την υλοποίηση των σχεδιασμών της. Δεν επιδιώκει και εχθρεύεται καθέ αμεσοδημοκρατική διαδικασία, ενώ επιδιώκει πολιτικές συμμαχίες με φορείς όπως το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και η Νομαρχία που είναι υπόλογη, ενδεικτικά, για την εμπορευματοποίηση του Πεδίου του Άρεως, για την τσιμεντοποίηση του Ρέματος της Πικροδάφνης και για την κατασκευή του ΚΥΤ στον Υμηττό. Αυτού του τύπου οι πολιτικές συμμαχίες, όμως, χαρίζουν απλόχερα πολιτικά άλλοθι σε όλους αυτούς που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πόλη μας.
Όσο για τη διαδικασία σχεδιασμού του τριημέρου, αυτή χαρακτηρίστηκε από ακραία μυστικοπάθεια και παρασκηνιακούς χειρισμούς, για αυτό και οι κάτοικοι της περιοχής μάθαμε για αυτό μόλις 10 μέρες πριν την πραγματοποίησή του! Ωστόσο ούτε χρήματα έλλειψαν για την ενημέρωση του κόσμου, ενώ η προπαγάνδισή του έγινε σε συνεργασία ακόμα και με ιδιώτες χορηγούς (με αντάλλαγμα φυσικά τη διαφήμισή τους στην περιοχή).
Εμείς, ως κάτοικοι της περιοχής, θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε πραγματικά την υπόθεση στα χέρια μας. Όπως στο Πεδίο του Άρεως, το Λόφο του Φιλοπάππου και τις κεραίες στο κέντρο της Αθήνας, το ΚΥΤ σε Ηλιούπολη-Αργυρούπολη, το ρέμα της Πικροδάφνης στο Μπραχάμι, τον Υμηττό στο Βύρωνα και την Καισαριανή, τη βίλα Ζωγράφου, την πλατεία στη Ν.Σμύρνη, τους ελεύθερους χώρους στο Περιστέρι, τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα κ.α., ανοιχτά, σε κάθε γειτονιά, με λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα των κατοίκων, που με την πραγματικά κοινή δράση τους μπορούν να οδηγήσουν τον αγώνα αυτό στην τελική νίκη.
Το τριήμερο αυτό είναι τελικά μια ευκαιρία να δούμε ποιοί είναι οι φίλοι μας και ποιοί οι εχθροί μας. Η διεκδίκηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου και η αποτροπή των νέων λεωφόρων δε μπορούν να ανατίθενται στους «ειδικούς», ούτε στους θεσμικούς φορείς και τις αρχές, που ούτε θέλουν ούτε και μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες μας.
Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να μας περιχαρακώσουν εντός συγκεκριμένων πολιτικών σχεδιασμών και κομματικών σκοπιμοτήτων, να αντιτάξουμε τους συλλογικούς μας αγώνες.
Ο αγώνας στα χέρια των κατοίκων
