Κείμενο Πολιτικών Θέσεων της αριστερής, ανατρεπτικής κίνησης ΑΝΩ – ΚΑΤΩ στην Ηλιούπολη

Κείμενο Πολιτικών Θέσεων

της αριστερής, ανατρεπτικής κίνησης

ΑΝΩ – ΚΑΤΩ στην Ηλιούπολη

1. Η κρίση και η επίθεση στα λαϊκά συμφέροντα

Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης και αλλεπάλληλων μνημονίων, βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για το λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση βαθαίνει και το success story της κυβέρνησης καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Όσα νούμερα και αν μαγειρέψουν, για να περηφανευτούν για πρωτογενή πλεονάσματα και για την έξοδο στις «αγορές», αυτά θρυμματίζονται μπροστά στο 27% της ανεργίας, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τους απλήρωτους εργαζόμενους, τα σπίτια χωρίς ρεύμα, τους άστεγους, τους ανθρώπους, που πεθαίνουν από το κρύο ή προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το κρύο, τους ανθρώπους που πεινούν!

Κι όμως η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τα εκάστοτε δεξιά και «αριστερά» της δεκανίκια, συνεχίζει πιστά στο δρόμο της πολιτικής των μνημονίων φέρνοντας νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, όπως οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ακόμη μεγαλύτερη φοροληστεία, η πλήρης διάλυση του πρωτοβάθμιου συστήματος δημόσιας υγείας, η μείωση των συντάξεων κλπ. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, υλοποιούν σχέδιο εξόντωσης του λαού, με σκοπό να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου και να ολοκληρωθεί η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και των εργαζομένων, προς όφελος των «πιστωτών» – τοκογλύφων του δημόσιου χρέους.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός βρισκόμαστε απέναντι σε μια τρομερά βάρβαρη επίθεση από τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτή η επιδρομή δεν ήρθε από το πουθενά. Είναι η αποκρουστική απάντηση του συστήματος σε μια διεθνή καπιταλιστική κρίση. Το σύστημα, για να ξεπεράσει την κρίση του, απαιτεί, σαν άλλος ειδωλολατρικός θεός, ατελείωτες ανθρωποθυσίες. Ζητάει «να πιει το αίμα» των εργαζομένων και του λαού. Με τους μισθούς πείνας, την υπερεκμετάλλευση, την απλήρωτη δουλειά, τις απολύσεις, τον δεσποτισμό των αφεντικών.

Αυτή η αντιλαϊκή επιδρομή επιβλήθηκε σταδιακά με το «διαίρει και βασίλευε», «κατακεραυνώνοντας» διαδοχικά μία-μία τις κοινωνικές ομάδες και συγχρόνως στρέφοντας τη μία εναντίον της άλλης. Ξεκίνησε από την εύκολη λεία, τους συνταξιούχους, που τους έκλεψε τις οικονομίες μια ζωής και την περίθαλψη, τους δημοσίους υπαλλήλους και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, που τους έκλεψε το μεροκάματο και τα εργασιακά δικαιώματα. Και, αφού σαν άλλος Κρόνος έφαγε τα πρώτα παιδιά, ροκάνισε και όλα τα υπόλοιπα ένα-ένα. Τους ελεύθερους μικροεπαγγελματίες, τους μηχανικούς, τους μικρεμπόρους, τους οικοδόμους, τους συμβασιούχους, τους φύλακες, τις καθαρίστριες, τους καθηγητές, τους φαρμακοποιούς, τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες. Μέχρι και τους γιατρούς προσπαθεί να οδηγήσει στη φτωχοποίηση.

Το «διαίρει και βασίλευε» όμως δεν ήταν αρκετό. Αυτή η αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική μόνο με «νόμο και τάξη», με καταστολή και καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας, με την αντιδραστική θεωρία των «δύο άκρων», μπορούσε να στεριώσει. Και ως ένα βαθμό πράγματι κατάφερε να αποκοιμίσει. Σε αυτό το σύγχρονο μαύρο μέτωπο, μεθοδευμένου Σοκ και Δέους και κοινωνικού αυτοματισμού, αξιοποιείται ως μπράβος και δολοφόνος η νεοναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.

2. Οι δήμοι «πυλώνες» της αντιλαϊκές πολιτικές

Η πολιτική των μνημονίων υλοποιείται σε κάθε πόλη, σε κάθε δήμο, σε κάθε γειτονιά. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό έχουν οι Δήμοι, ειδικά μετά την αντιδραστική μεταρρύθμιση του «Προγράμματος Καλλικράτη». Στα τρία χρόνια εφαρμογής του, αποδείχτηκε ότι ο «Καλλικράτης» αποτελεί βασικό μοχλό εφαρμογής των πολιτικών των μνημονίων και μετατροπής των ΟΤΑ σε τοπικό μνημονιακό κράτος. Αφαιρώντας και το τελευταίο «φύλλο συκής» από κάθε έννοια αυτοτέλειας και αυτοδιοίκησης, ο «Καλλικράτης» γίνεται έκφραση του κεντρικού κράτους και του σχεδιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξυπηρετεί τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, εργασίας, εκμετάλλευσης του χώρου και του περιβάλλοντος και αντιδημοκρατικής θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο περιορισμός και ο έλεγχος της χρηματοδότησης των ΟΤΑ στο γενικότερο πλαίσιο της «δημοσιονομικής προσαρμογής», με την πολιτική του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και το ανώτατο όριο δαπανών, ακυρώνει κάθε δυνατότητα άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Καταργεί προνοιακές δομές. Εκτινάσσει τη δημοτική «φορομπηξία» στα ύψη, υποβαθμίζει και ιδιωτικοποιεί κάθε κοινωνική υπηρεσία.

Αναλυτικότερα, τα Μνημόνια και το Μεσοπρόθεσμο εντάσσουν τους ΟΤΑ στο γενικότερο πλαίσιο της «δημοσιονομικής προσαρμογής», με την πολιτική του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και το ανώτατο όριο δαπανών, που επιβάλλει η κυβέρνηση και η ΕΕ στους ΟΤΑ, με τις περικοπές στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους, στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, για κοινωνικές δαπάνες και υποδομές. Η εξάρτηση πλέον της χρηματοδότησης των ΟΤΑ από το βαθμό που απορροφούν κονδύλια είτε από τους δημότες τους (απελευθέρωσης της δημοτικής φορομπηξίας), είτε από ιδιωτικές επενδύσεις με παραχώρηση σε ιδιώτες (π.χ. ΣΔΙΤ), είτε από την υλοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων (ευρωπαϊκών και εθνικών), που θα τους εξασφαλίζουν κονδύλια, ενισχύει ακόμη περισσότερο το ρόλο τους ως μέρος του κρατικού μηχανισμού, αποδεσμεύοντας το κράτος από τις ευθύνες του. Και τους μετατρέπει σε ικανό εργαλείο προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής του κράτους και της ΕΕ σε τοπικό επίπεδο.

Πολλοί ΟΤΑ, για να έχουν χρηματική ρευστότητα, μπαίνουν σε καθεστώς εξυγίανσης των οικονομικών τους (μνημόνιο δήμων).Έχουν ήδη δρομολογήσει περικοπές μισθών, απολύσεις, γενίκευση ευέλικτης εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα δημόσιων δημοτικών χώρων, περικοπή κοινωνικών παροχών κ.α. Ως αποτέλεσμα, εντείνονται οι ανισότητες και υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς, στους δήμους και τις περιφέρειες, κρίσιμοι τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση, οι δημόσιες συγκοινωνίες, η κοινωνική πρόνοια, η διαχείριση των αποβλήτων, η πολεοδομία, το περιβάλλον κ.ο.κ. αποτελούν αντικείμενο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης. Πρώτο βήμα, πριν την «παράδοση» κάθε κοινωνικής υπηρεσίας των δήμων στην ελεύθερη αγορά ή και την πλήρη κατάργηση τους, είναι η υποκατάσταση τους με χρηματοδότηση των ΕΣΠΑ, από διάφορες δομές κοινωνικής υποστήριξης. στο όνομα πάντα της «κοινωνικής αλληλεγγύης».

Με τον Καλλικράτη δεν υφίσταται πλέον καμια ποσόστωση ή κάλυψη των τυχόν ελλειμμάτων των ΟΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Επίσης, οι παρακρατηθέντες πόροι προηγούμενων ετών (δηλ χρωστούμενα του κράτους προς τη Τ.Α. από το 1990) περίπου 2 δις € (χωρίς τους τόκους) δεν προβλέπεται να αποδοθούν. Πλέον, οι πόροι των δήμων, σύμφωνα με τον Καλλικράτη, προέρχονται από τους ΚΑΠ (Κεντρικά Αυτοτελείς Πόροι), δηλαδή από τη φορολογία (από φόρο εισοδήματος ποσοστό 20%, ΦΠΑ 12% και φόρο ακίνητης περιουσίας 50%) και από το ΕΣΠΑ. Το ΕΣΠΑ έχει ημερομηνία λήξης και, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, το ποσό, που θα πάρει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, θα είναι κατά πολύ μικρότερο από τα προηγούμενα. Αυτό σημαίνει ότι δομές, που σήμερα μπαίνουν σε τέτοια χρηματοδότηση, υπογράφουν και την ημερομηνία λήξης τους. Για αυτό άλλωστε –θεωρητικά- απαγορεύεται να καλύπτονται από το ΕΣΠΑ πάγιες και μόνιμες ανάγκες.

Κυβέρνηση και ΕΕ θέλουν τον κόσμο να ζει με ψίχουλα, στα όρια της επιβίωσης. Πετσοκόβουν ανελέητα τις κοινωνικές δαπάνες και συγχρόνως προωθούν το μοντέλο της «κοινωνικής οικονομίας» (ΚΟΙΝωνικές Συνεταιριστικές ΕΠιχειρήσεις) και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων «αλληλεγγύης». Απλά και μόνο για να μην πεθάνουν οι πολύ φτωχοί και χάσουν εφεδρείες πάμφθηνου εργατικού δυναμικού. Και ενώ καταργούν κανονικές θέσεις εργασίας στους ΟΤΑ με τις απολύσεις – διαθεσιμότητες, προσλαμβάνουν ανέργους μέσω ΜΚΟ και αντί μισθό δίνουν χαρτζιλίκι.

3. Φυσικό περιβάλλον – ελεύθεροι χώροι

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, από την περίοδο των «μεγάλων έργων» του σημιτικού εκσυγχρονισμού και των ολυμπιακών αγώνων, επιχειρήθηκε, με εξαιρετική ένταση, η αξιοποίηση του αστικού χώρου και του περιβάλλοντος ως πεδίου καπιταλιστικής κερδοφορίας και επιχειρηματικής δράσης. Αυτή η διαδικασία «χωρικής αναδιάρθρωσης» είχε άμεση σύνδεση με την χωροταξική και περιφερειακή πολιτική και τις αναπτυξιακές κατευθύνσεις της Ε.Ε. Συνδυάστηκε με την εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με το ευρωπαϊκό πρότυπο (ΓΠΧΣΑΑ, ειδικά χωροταξικά σχέδια τομεακού χαρακτήρα κ.α.) Και συνέβαλλε στο να ενισχυθούν κυρίαρχες μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου (κατασκευές, τηλεπικοινωνίες, τουρισμός). Την ίδια στιγμή, η διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας (Σχέδιο Καποδίστριας, Πρόγραμμα Καλλικράτης), σε ό,τι αφορά το χώρο και το περιβάλλον, στόχευσε ακριβώς στον εκσυγχρονισμό της οικονομικής λειτουργίας του «τοπικού κράτους» τόσο σε σχέση με τον έλεγχο των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων (ΕΣΠΑ, ΘΗΣΕΑΣ κλπ), όσο και στη μετατροπή του σε άμεσο φορέα υλοποίησης κατά τόπους των αναπτυξιακών σχεδιασμών (ΣΔΙΤ κλπ).

Σήμερα, το βάθος και η ένταση της κρίσης στο σύνολο της ευρωζώνης έχει οδηγήσει στην κλιμάκωση της επίθεσης, με την απόπειρα «αξιοποίησης – ξεπουλήματος» των πλέον προσοδοφόρων για το κεφάλαιο περιοχών, δημόσιων επιχειρήσεων, πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.λ.π. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη, από το 2010 με την ψήφιση του 1ου Μνημόνιου, μεθοδεύεται το ξεπούλημα τόσο των κρατικών επιχειρήσεων, όσο και της ακίνητης περιουσίας του κράτους, που έφερε, ως αποτέλεσμα, τη θεσμοθέτηση της διαδικασίας του fast track – το «μνημόνιο του φυσικού περιβάλλοντος» – μέσω του οποίου το κάθε επιχειρηματικό σχέδιο αναγορεύθηκε σε «εθνικό στόχο», ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία ξεπουλήματος κάθε ελεύθερου χώρου. Επίσης, η σύσταση του «Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» (Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» αυτών των μεθοδεύσεων, καθώς βρίσκεται πίσω από κάθε «βρώμικη μπίζνα» και ξεπούλημα.

Τα ζητήματα του χώρου και του περιβάλλοντος αποτελούν και στην πόλη της Ηλιούπολης κρίσιμο αντικείμενο διεκδίκησης τα τελευταία χρόνια και γύρω από αυτά έχουν αναπτυχθεί σημαντικές κινηματικές διαδικασίες και διεκδικήσεις.

3.1 Νέοι αυτοκινητόδρομοι και ΠΔ Υμηττού

Πεδίο προάσπισης του περιβάλλοντος και διεκδίκησης ποιότητας ζωής στην Ηλιούπολη αποτελεί εδώ και χρόνια ο Υμηττός. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι διάφορες κυβερνήσεις, με την αγαστή συνεργασία των δημοτικών αρχών επιδιώκουν, να ανοίξουν κερκόπορτες στο θεσμικό πλαίσιο προστασίας του βουνού. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της προσπάθειας ήταν το προεδρικό διάταγμα του 2009, που επιχειρούσε να κατηγοριοποιήσει τον Υμηττό σε 8 ζώνες και υποζώνες «προστασίας», ανοίγοντας έτσι την πόρτα για νέες νόμιμες και παράνομες ή νομιμοφανείς «κοινοφελείς» και «δημοτικές» χρήσεις, ενώ τον υποβάθμιζε πλέον σε «αστικό πάρκο».

Η απόπειρα «ελαστικοποιήσης» του θεσμικού πλαισίου προστασίας του Υμηττού ήταν σε απόλυτη αρμονία και συγχρονισμό με τα σχέδια «Σουφλιά», που είχαν ανακοινωθεί την ίδια περίοδο, για τους «νέους αυτοκινητόδρομους Αττικής» με σκοπό τη σύνδεση του Αεροδρομίου με την παραλία και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Οι σχεδιασμοί για μεγάλο αυτοκινητόδρομο στον Υμηττό δεν είναι καινούργια υπόθεση. Μεταξύ άλλων και ειδικά για την περιοχή, προβλέπονται, στα διάφορα σχέδια, κόμβοι εισόδου – εξόδου, σύραγγα οδικής σύνδεσης με την περιοχή των Μεσογείων κ.α. Μια τέτοια κατάληξη θα είχε τραγικές επιπτώσεις για τη δική μας ζωή και για τη ζωή των μελλοντικών γενεών: υποβάθμιση του Υμηττού και του φυσικού περιβάλλοντος, καταστροφή των δασών, που βρίσκονται στους πρόποδες του βουνού, περαιτέρω οικιστικές πιέσεις στον Υμηττό, κυκλοφοριακή επιβάρυνση της πόλης, αλλοίωση του αστικού περιβάλλοντος από την ενθάρυνση της αυτοκίνησης και την καταστροφή των ελεύθερων χώρων, διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων.

3.2 Υμηττός – καταπατήσεις – ΚΥΤ

Πλάι στα σχέδια για αυτοκινητόδρομους, διαρκείς είναι οι απόπειρες για επιμέρους επεμβάσεις ,που αμφισβητούν το δασικό χαρακτήρα του βουνού, επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν κάθε είδους συμφέροντα. Ο αγώνας των κατοίκων της Ηλιούπολης και της Αργυρούπολης ενάντια στην κατασκευή του ΚΥΤ κρατάει πάνω από μία δεκαετία. Ήταν στις 4 Νοεμβρίου του 2002 όταν οι κάτοικοι της περιοχής δυναμικά προχώρησαν σε κατάληψη της εισόδου του εργοταξίου, όπου η Δ.Ε.Η. ήθελε να κατασκευάσει ένα Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης (Κ.Υ.Τ.) 400/150 KV. Μετά από 6 μήνες κατάληψης, για να καμφθεί η αντίσταση των κατοίκων, επιστρατεύθηκαν 25 διμοιρίες ΜΑΤ – με τη σιωπηρή συναίνεση και της δημοτικής αρχής – που στις 2 Μαΐου 2003 έσπειραν την τρομοκρατία στην πόλη της Ηλιούπολης.

Με αυτό τον τρόπο έγινε εφικτή η δημιουργία τελικά ενός ΚΥΤ 150/20 KV στον Υμηττό, στα όρια των δήμων Ηλιούπολης-Αργυρούπολης, εντός της προστατευόμενης δασικής έκτασης του Υμηττού και σε απόσταση αναπνοής από σχολεία και σπίτια της περιοχής.

Το ΚΥΤ δεν κατασκευάστηκε το 2003 για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων για ηλεκτροδότηση, όπως προφασίζονταν τότε η ΔΕΗ και η κυβέρνηση αλλά για τις ανάγκες ηλεκτροδότησης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Τότε, η δημιουργία του ΚΥΤ ερχόταν να υπηρετήσει έναν συνολικότερο «αναπτυξιακό σχεδιασμό», με αφετηρία τους ολυμπιακούς αγώνες, για την εντατικότερη εκμετάλλευση των ελεύθερων και δημόσιων χώρων, προς όφελος του κατασκευαστικού κυρίως κεφαλαίου. Έτσι και στην περιοχή, ήθελε να μετατρέψει το πρώην αεροδρόμιο σε ένα επιχειρηματικό «El Dorado». Σε αυτό το πλαίσιο, εκπονήθηκαν τα επόμενα χρόνια τα σχέδια για νέους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό, το νέο Π.Δ. «προστασίας», αλλά και τα σχέδια για την μητροπολιτική ανάπτυξη του πρώην αεροδρομίου και της παραλίας, επί υπουργίας Σουφλιά.

Σήμερα, τα σχέδια επέκτασης του ΚΥΤ στο αρχικό μέγεθος των 400/150 KV συνδέονται ξανά με την επικείμενη παραχώρηση του πρώην αεροδρομίου σε επιχειρηματικά συμφέροντα, την επιχειρηματική του ανάπτυξη και τη νέα πόλη των 50.000 κατοίκων που σχεδιάζουν. Μόνο που σήμερα, το βάθος και η ένταση της κρίσης στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει οδηγήσει στην κλιμάκωση της επίθεσης, με την απόπειρα «αξιοποίησης – ξεπουλήματος» των πλέον προσοδοφόρων για το κεφάλαιο περιοχών, δημόσιων επιχειρήσεων, πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.λ.π. Το πλήρες μνημονιακό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου φαίνεται να αποτελεί μία από τις πλέον κρίσιμες επιδιώξεις της κυβέρνησης.

Αυτός είναι και ο λόγος που συνεχίζεται η λειτουργία του ΚΥΤ, παρόλο που εδώ και χρόνια η λειτουργία του έχει κριθεί παράνομη. Αυτός είναι και ο λόγος που η ΔΕΗ (ήδη ιδιωτικοποιημένη και με κυβερνητικό σχέδιο για πλήρη ξεπούλημά της) σχεδιάζει την επέκταση του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρέπει να περιμένουμε κανένα τελικά θετικό αποτέλεσμα για τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των κατοίκων, μέσα από θεσμικές και δικαστικές οδούς.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους θεσμικούς φορείς και τις δημοτικές αρχές. Ο τότε δήμαρχος Ηλιούπολης έκανε τις «πλάτες» στα ΜΑΤ, ο δήμαρχος Αργυρούπολης υποσχόταν την μεταφορά του ΚΥΤ στην Γλυφάδα ενώ, σήμερα, ήδη εξυφαίνονται σκέψεις για μεταφορά του στο χώρο του πρώην αεροδρομίου.

Σήμερα, ο αγώνας ενάντια στο ΚΥΤ είναι αναπόσπαστο κομμάτι με τον αγώνα για την διεκδίκηση του πρώην αεροδρομίου και την μετατροπή του σε φυσικό πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς καμία οικοπεδοποίηση και επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά και με τον αγώνα για την υπεράσπιση του δασικού χαρακτήρα του Υμηττού απέναντι σε όσους τον υπονομεύουν αλλά και στους νέους αυτοκινητόδρομους, που σύντομα θα τους ξαναβγάλουν από τα «συρτάρια» τους…

Όπως και το 2002-2003 έτσι και τώρα πρέπει να ακολουθήσουμε το δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, οργανωμένου δημοκρατικά με συνελεύσεις κατοίκων. Να ακολουθήσουμε τον αποφασιστικό αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής και της Κερατέας, το κίνημα της ανυπακοής για τα εισιτήρια, τα διόδια, τα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς, το κίνημα ενάντια στους αυτοκινητόδρομους αλλά και τους αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και υγεία και την εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για τα δικαιώματά τους, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.

Να διεκδικήσουμε, για το ζήτημα του ΚΥΤ:

• Να κλείσει το ΚΥΤ – Καμία σκέψη για μετεγκατάσταση του.
• Άμεση ανακήρυξη του ορεινού όγκου του Υμηττού σε δημόσια δασική έκταση και αναδάσωση του, άμεση απομάκρυνση όλων των καταπατητών και εκείνων των δραστηριοτήτων που δε συνάδουν με το δασικό χαρακτήρα του βουνού.
• Καμία επέκταση του Σχεδίου Πόλης στον Υμηττό.
• Κανένας νέος αυτοκινητόδρομος στον Υμηττό, να αντιταχθούμε σε κάθε σκέψη για εναλλακτικές χαράξεις.
• Τη μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε φυσικό πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «ήπιας ανάπτυξης» κ.ο.κ. που τα «αποτελέσματα» τους φαίνονται από τα φουγάρα του Θριασίου, στα κατεστραμμένα Μεσόγεια, στη «διπλή ανάπλαση» του Ελαιώνα, στο «Μητροπολιτικό Πάρκο» στο Γουδί και επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.

Να διεκδικήσουμε για το ζήτημα του Υμηττού:

• Άμεση ανακήρυξη του ορεινού όγκου του Υμηττού σε Δημόσια δασική έκταση, άμεση απομάκρυνση όλων των καταπατητών και εκείνων των δραστηριοτήτων που δε συνάδουν με το δασικό χαρακτήρα του βουνού.
• Καμία επέκταση του Σχεδίου πόλης στον Υμηττό.
• Κανένας αυτοκινητόδρομος να μη λαβώσει ξανά τον Υμηττό.
• Οργανωμένη και ορθώς εξοπλισμένη πυροπροστασία του βουνού
• Αναδάσωση του βουνού προσαρμοσμένη στη φυσική χλωρίδα και το μικροκλίμα του Υμηττού

3.3 Το πρώην αεροδρόμιο

Όπως προαναφέρθηκε, η υποβάθμιση του Υμηττού μέσα, από σχέδια αυτοκινητοδρόμων, συνδέεται άρρηκτα με το γενικότερο χωροταξικό σχεδιασμό. Πιο συγκεκριμένα συνδέεται με την «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλιακής ζώνης. Οι αυτοκινητόδρομοι αυτοί θα διευκολύνουν την πρόσβαση στον μητροπολιτικό πόλο ανάπτυξης του Ελληνικού και της παραλίας, αναδεικνύοντάς τους. Με τη συγκρότηση της «Ελληνικό Α.Ε.» το 2011 και την ψήφιση του νόμου 4062/12, άνοιξε ο δρόμος για το ξεπούλημα του ευρύτερου χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, αποδεικνύοντας ότι το πρώην αεροδρόμιο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των θυσιών που απαιτεί η πολιτική της κυβέρνησης, των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Πρόκειται για ένα πολιτικό «πείραμα», που θα οδηγήσει άμεσα στο ξεπούλημα κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου, δημόσιας γης, νησίδων, ορυκτού πλούτου, εγκαταστάσεων κ.α., και των ΔΕΚΟ, που μαζί με τα σχολεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα θα θυσιαστούν, όπως οι εργαζόμενοι και η κοινωνική πλειοψηφία, για τις ανάγκες της αστικής τάξης.

Να διεκδικήσουμε:

• Το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου, πάρκο του λαού και όχι του κεφαλαίου. Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αποδοθούν στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας (μαζικό αθλητισμό, πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α.).
• Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την παραλία του Αγίου Κοσμά και αυτό να είναι το μοναδικό καθεστώς λειτουργίας στο σύνολο του χώρου και των εγκαταστάσεων.
• Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική-οικοδομική «ανάπτυξη». Καμία εκχώρηση όλου ή τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανένα λόγο και με καμιά μορφή. Το κράτος – κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό – να αναλάβει το κόστος για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου, χωρίς καμία αύξηση τελών και φορολογίας. Δεν εμπιστευόμαστε κανένα «πράσινο ταμείο» και καμιά «πράσινη αντιπαροχή» στα χέρια κράτους – εργολάβων. Καμία εναλλακτική πρόταση ήπιας ανάπτυξης που βάζει από την πίσω πόρτα της κυρίαρχη πολιτική. Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν!
• Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων, στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κάμερες , κλπ), που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου.
• Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία τώρα! Όχι άλλη μαρίνα στο Σαρωνικό.
• Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή – Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους.
• Να σταματήσει η λειτουργία του κολαστηρίου «φιλοξενίας – δολοφονίας» μεταναστών στο ανατολικό αεροδρόμιο.
• Το παραλιακό μέτωπο από το Σούνιο ως το ΣΕΦ να επανέλθει σε δημόσιο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
• Να ανοίξουν τώρα οι κλειστές παραλίες, τέρμα στην υποβάθμιση των παραλιών.

3.4 Το αστικό περιβάλλον

Πέρα από τις μεγάλες αλλαγές που έρχονται στην πόλη, υπάρχουν ζητήματα μικρότερης κλίμακας σε επιπέδο γειτονιάς, που αποτελούν πεδία διεκδίκησης για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Κεραίες κινητής τηλεφωνίας

Καίριας σημασίας για τη δημόσια υγεία είναι το θέμα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Νόμιμες ή παράνομες, κρυμένες ή φανερές, οι κεραίες ξεπηδάνε σε οροφές κτιρίων στη γειτονιά σαν τα μανιτάρια. Τις περισσότερες φορές δεν ακολουθούν καν τους περιορισμούς εγκατάστασής τους. Αξίζει να σημειωθεί, σε αυτό το σημείο, πως οι κανονισμοί εγκατάστασης κεραιών και τα μέγιστα επιτρεπτά όρια εκπομπής είναι χαμηλά συγκριτικά με αυτά που ισχύουν σε άλλες χώρες.

Ελεύθεροι χώροι στην πόλη

Οι πιέσεις για την αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων στην πόλη, είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, όπως και η σκόπιμη εγκατάλειψη τους, για να αποδοθούν ευκολότερα σε κάθε ιδιώτη επενδυτή ώστε να αξιοποιηθούν. Επίσης, αποτελεί παράδοξο για την πόλη η ύπαρξη «ανοικτών» διεκδικήσεων δημοσίων κτημάτων – η γνωστή υπόθεση των κτημάτων «»Νάστου», διεκδικήσεων, που απορρέουν από οθωμανικούς τίτλους… Και βέβαια, ανοικτή πληγή αποτελεί το ρέμα της Πικροδάφνης, που ενώ μπορεί να αποτελέσει σημαντικό «πνεύμονα πρασίνου» για την περιοχή, όχι μόνο έχει εγκυβωτιστεί το μεγαλύτερο τμήμα του στην Ηλιούπολη, αλλά δεν γίνεται καμία προσπάθεια ανάδειξής του.

Να διεκδικήσουμε:

• Έλεγχο των εγκατεστημένων κεραιών και απομάκρυνση όσων δεν πληρούν τις αναγκαίες περιβαλλοντικές προυποθέσεις – αυστηροποίηση των όρων χωροθέτησης.
• Τα πρώην κτήματα «Νάστου» ανήκουν στο λαό της Ηλιούπολης – καμία σκέψη για παραχώρηση τους.
• Προστασία και ανάδειξη των ελεύθερων χώρων της πόλης μας – καμία σκέψη για επιχειρηματική αξιοποίηση τους.
• Προστασία και ανάδειξη του ρέματος της Πικροδάφνης – πεζοδρόμηση της παρόχθιας ζώνης – αποκατάσταση της φυσικής κοίτης του ρέματος.

4. Κοινωνικές υποδομές

4.1 Παιδικοί σταθμοί – νηπιαγωγεία

Η υποδομή σε επίπεδο κτηρίων υπολείπεται κατά πολύ των πραγματικών αναγκών. Η σύγκριση με άλλους Δήμους της Αθήνας , είναι πολύ αποκαρδιωτική για το Δήμο Ηλιούπολης. Ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός των ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών της Ηλιούπολης (τουλάχιστον 17), είναι αδιάψευστος μάρτυρας της ανεπάρκειας των «6,5» δημοτικών σταθμών.

Στα 23 νηπιαγωγεία (πρωτοβάθμια εκπαίδευση) του Δήμου που λειτουργούν φοιτούν φέτος: 570 νήπια (5 ετών υποχρεωτική εκπαίδευση) και 245. προνήπια (προκύπτουν με κλήρωση από το σύνολο των προνηπίων που κάνουν αίτηση, επειδή οι θέσεις στα νηπιαγωγεία υπολείπονται των απαιτούμενων για πλήρη κάλυψη νηπίων- προνηπίων) .Τα 24 κτίρια που υπάρχουν, με δυναμικότητα από 25-75 νήπια καθένα θα κάλυπταν 1000 παιδιά και πλέον αν υπήρχαν όλοι οι απαιτούμενοι εργαζόμενοι. Το σύνολο των βρεφών και νηπίων από 6 μηνών μέχρι 4 ετών, είναι πολύ μεγαλύτερο του παραπάνω αθροίσματος των 815 παιδιών των Νηπιαγωγείων. Αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα η ανεπάρκεια των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, οι οποίοι θα έπρεπε να καλύπτουν ηλικίες από 6 μηνών έως 4 χρόνων δυναμικότητας τουλάχιστον όσης και των νηπιαγωγείων.

Σε σχέση με το προσωπικό, φαίνεται πως ο ελάχιστος αριθμός παιδαγωγών καθόρισε: 1) τη σύμπτυξη των βρεφονηπιακών σταθμών 2) το κλείσιμο εδώ και μερικά χρόνια ενός σταθμού στην Κάτω Ηλιούπολη,3) την υπολειτουργία στο σταθμό της Γληνού και 4) τη διόγκωση των τμημάτων με νήπια πέραν του νομίμου ορίου των 22-25 νηπίων ανά τμήμα.

Ούτε η σίτιση των νηπίων φαίνεται ικανοποιητική, δεδομένου ότι οι γονείς επανειλημμένα έκαναν διαβήματα στο Δήμο και τα προηγούμενα χρόνια, επειδή δεν καλύπτονταν οι διατροφικές ανάγκες σε είδη και ποιότητα τροφίμων.

Την ίδια στιγμή, καταστρατηγούν τους δικούς τους κανόνες επιλογής των νηπίων. Κάνουν σοβαρότατες παραβιάσεις των πινάκων μοριοδότησης και αιτιολογούν αυτή την τακτική λέγοντας ότι παίρνουν και κάποια παιδιά εύρωστων οικονομικά γονέων ώστε με τα υψηλά τροφεία να στηρίζουν οικονομικά τη λειτουργία των Σταθμών. Και αφήνουν απ’ έξω τα παιδιά των ευάλωτων ομάδων, ανέργων, υποαπασχολούμενων, ανασφάλιστων, εργαζόμενων στη μαύρη εργασία.

Επειδή η προσχολική αγωγή είναι δικαίωμα όλων των νηπίων να διεκδικήσουμε:

• Να βρεθούν χώροι κατάλληλοι για την επέκταση της λειτουργίας των βρεφονηπιακών σταθμών – όχι στα «parking» παιδιών και στους ιδιωτικούς παιδότοπους!
• Να υπάρξει στόχος κάλυψης, σε πρώτη φάση, τουλάχιστον 1000 βρεφών και νηπίων, με προοπτική να καλύπτονται σταδιακά όλα τα παιδιά που το ζητούν. Η απορρόφηση των παιδιών να γίνεται με προτεραίοτητα στα παιδιά των ανέργων και των ανασφάλιστων και με κριτήριο την αύξουσα σειρά, από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδήματα των γονέων και η απορρόφηση των παιδιών να γίνεται από το Σεπτέμβριο και όχι από τον επόμενο Ιανουάριο ή Φεβρουάριο, όπως είναι η παρούσα τακτική.
• Να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις παιδαγωγικού και βοηθητικού προσωπικού: Νηπιαγωγοί, βρεφονηπιοκόμοι, καθαρίστριες, μαγείρισσες-μάγειροι, με σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας.
• Να εξασφαλισθούν τα κονδύλια για «αξιοπρεπή», ποιοτική και επαρκή σίτιση των νηπίων.
• Να σταματήσει η έντονη τάση παραβίασης της μοριοδότησης προς «εξυπηρέτηση ημετέρων» καθώς και η πίεση προς τους εκπαιδευτικούς να παραβιάζουν τη νόμιμη αναλογία βρεφών και νηπίων ανά παιδαγωγό. Ο «συνωστισμός» στα τμήματα των σταθμών εγκυμονεί κινδύνους και δεν εξυπηρετεί παρά μόνο σαν «παρκάρισμα» των παιδιών.
• Να λυθεί το πρόβλημα της υποστελέχωσης των Νηπιαγωγείων. Ο Δήμος πρέπει να πιέσει για το διορισμό νηπιαγωγών. Να φροντίσει για την καταλληλότητα και την τήρηση κανόνων υγιεινής των κτιρίων, για τον επαρκή αριθμό καθαριστριών και για την έγκαιρη καταβολή του μισθού τους.

5. Οι σχέσεις εργασίας στο Δήμο Ηλιούπολης

Ο Δήμος Ηλιούπολης πρωτοστατεί στην επιβολή των νέων εργασιακών σχέσεων τόσο στους εργαζόμενους του δήμου, όσο και στην προώθηση προγραμμάτων «κοινωνικής επιχειρηματικότητας», «κοινωφελούς εργασίας» αλλά και κάθε αντιδραστικής «καινοτομίας», που σκοπό έχει την επίβολη ενός σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα και στην πόλη μας, με εργαζόμενους «ωφελούμενους», χωρίς δικαιώματα και με μισθούς πείνας και βρίσκεται σε απόλυτη σύμπλευση με την γνωστή αντιδραστική λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απασχόληση, δηλαδή την πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας και την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Άλλωστε τα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα χρησιμοποιούνταιαπό τους δήμους για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών έναντι ενός επιδόματος. Διώχνουν δημοτικούς υπαλλήλους για να προσλάβουν για τις ίδιες θέσεις προσωρινούς, πειθαρχημένους και εκφοβισμένους, πενιχρά αμοιβόμενους και με ημερομηνία λήξης εργαζόμενους.

Οι νέες εργασιακές σχέσεις, που εγκαθιδρύει η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., τον μόνο που ωφελούν είναι την εργοδοσία είτε αυτή είναι το ίδιο το κράτος, είτε είναι οι ιδιώτες. Πέρα από την άμεση επιδότηση με τεράστια κεφάλαια των επιχειρήσεων από κρατικά και ευρωπαϊκά ταμεία, για την απασχόληση και κατάρτιση ανέργων, χρησιμοποιούν την ανεργία ως μοχλό για την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, ως δούρειο ίππο ενάντια στις περισσότερο σταθερές εργασιακές σχέσεις.

Προσπαθούν να απομονώσουν όσους εργάζονται σε αυτά τα προγράμματα ως ειδική κατηγορία «ωφελούμενων», έτσι ώστε να τους αποτρέψουν από το να οργανωθούν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Τα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης είναι πλέον εικόνα του παρόντος. Εικόνα μιας ζωής χωρίς δικαιώματα, ανάμεσα στην κακοπληρωμένη εργασία και την ανεργία.

Ειδικά για τη νεολαία και το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς, προβλέπονται:

• Οι «επιταγές κατάρτισης» (training voucher), σεμινάρια εκμάθησης νέων τεχνολογιών που, πέρυσι τουλάχιστον, συνοδεύονταν από ένα επίδομα 500 ευρώ. Οι περίπου 30.000 «ωφελούμενοι» για ένα μήνα έχασαν το επίδομα τους ή αναγκάστηκαν να «μηδενίσουν» την κάρτα ανεργίας τους για να πάρουν τελικά το πεντακοσάρικο, με καθυστέρηση αρκετών μηνών.
• Οι «επιταγές εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους» (voucher), πεντάμηνη, εξάωρη «πρακτική άσκηση» σε επίσης «ωφελούμενες» εταιρείες του ιδιωτικού τομέα για 460 ευρώ μηνιάτικο για τους απόφοιτους ΑΕΙ/ΤΕΙ και 400 ευρώ για αποφοίτους λυκείου, με εποχικές πληρωμές και ένσημα μόνο για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Η Μαθητεία για νέους και νέες ηλικίας 16-23 ετών, που είναι απόφοιτοι τουλάχιστον της Α΄Τάξης Λυκείου, η οποία συνδυάζει, για δύο σχολικά έτη, τη θεωρητική και εργαστηριακή εκπαίδευση στην τάξη με την πρακτική άσκηση σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Οι επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης επιδοτούνται με 13 ευρώ για κάθε μαθητή ημερησίως, όπου τα 5 ευρώ πάνε στον εργαζόμενο (μεικτά) και τα 8 στο αντίστοιχο ΚΕΚ – αφορολόγητα κιόλας!

Τα παραπάνω είναι, ξεκάθαρα, προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, της φτηνής έως ανέξοδης – επιχορηγούμενης κάλυψης θέσεων εργασίας, που μένουν κενές λόγω των μαζικών απολύσεων και αντιστοιχούν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δημόσιου τομέα και των επιχειρήσεων, προγράμματα με απώτερο στόχο την εμπέδωση της προσωρινής και χωρίς δικαιώματα εργασίας.

Στεκόμαστε στο πλευρό των χιλιάδων ανέργων της περιοχής, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα όλων μας στην αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση. Να προβάλουμε την ανάγκη συλλογικής πάλης και διεκδίκησης αιτημάτων προς όφελος του λαού, της νεολαίας και των εργαζομένων:

• Κάλυψη των πάγιων αναγκών του Δήμου σε προσωπικό, με σταθερές σχέσεις εργασίας – Μετατροπή όλων των συμβάσεων ελαστικής εργασίας σε μόνιμες προσλήψεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Να καταργηθούν τα προγράμματα «κοινωφελούς απασχόλησης» και τα voucher. Να σταματήσει ο Δήμος να υιοθετεί και να γίνεται φορέας υλοποίησης και εφαρμογής τέτοιων προγραμμάτων.
• Να δοθούν από το Δήμο άδειες και να πληρωθούν οι απουσίες λόγω ασθένειας στα πεντάμηνα.
• Επίδομα ανεργίας στο ύψος των αναγκών μας για όλους και για όσο κρατά η ανεργία.
• Όχι χαράτσια στους ανέργους, φοροαπαλλαγές, καμιά κατοικία άνεργου στο σφυρί.
• Απαλλαγή όλων των ανέργων, μακροχρονίων και μη, καθώς και επιδοτουμένων ανέργων από τα δημοτικά τέλη.
• Δωρεάν συμμετοχή σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου.
• Δωρεάν φύλαξη των παιδιών των ανέργων στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.

6. Φοροληστεία πλειστηριασμοί

Στα πλαίσια της έντασης της εκμετάλλευσης και της εσωτερικής υποτίμησης των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών εντάσσεται και το θέμα της στέγασης, σε βαθμό που αποδεικνύεται σημαντικός παράγοντας επηρεασμού και επιδείνωσης των όρων επιβίωσης μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Το δικαίωμα της στέγασης αμφισβητείται με πολλούς τρόπους από την κυβέρνηση,το κεφάλαιο και τις μνημονιακές επιταγές ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ.

Το κόστος ενοικίου γίνεται δυσβάστακτο στις συνθήκες της ανεργίας, της μείωσης μισθών, συντάξεων και της συρρίκνωσης των κοινωνικών παροχών, παρά την πτώση της τιμής των ενοικίων. Η ιδιοκατοίκηση γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη, εξαιτίας της επιβολής μεγάλης και πολλαπλής φορολογίας (ενιαίος φόρος ακινήτων, δημοτικοί φόροι, τέλος ακίνητης περιουσίας, κ.α.), εξαιτίας των επαπειλούμενων κατασχέσεων από τράπεζες, εφορίες, Δήμους, ΔΕΗ, ή άλλες εταιρείες. Παράλληλα η ακρίβεια και οι αυξήσεις στις τιμές των κοινωνικών αγαθών, όπως η θέρμανση, η ηλεκτροδότηση, η παροχή νερού κ.α. καθιστούν δύσκολες και τις συνθήκες διαμονής στα σπίτια.

Ουσιαστικά τίθεται υπό περιορισμό το λεγόμενο δικαίωμα στην ιδιοκτησία ακίνητης περιουσίας. Όσο πιο φτωχός είναι κάποιος, τόσο δυσκολότερα θα καταφέρει να διατηρήσει την ιδιοκτησία του. Αντίθετα, όσο πιο εύπορος είναι τόσο ευκολότερα θα τη διατηρήσει ή και να την αυξήσει μπορεί, αφού οι τιμές των ακινήτων έχουν μειωθεί αισθητά.

Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ελλάδα υπάρχει πολύ υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, που φτάνει στο 75%. και μάλιστα το 60% αφορά κατοικίες που δεν αγοράστηκαν με στεγαστικά δάνεια. Υπάρχει λοιπόν ευρύ πεδίο εφαρμογής μιας φορομπηχτικής πολιτικής. Διαμορφώνεται ένα καινούριο πεδίο άντλησης εσόδων που έμενε «αναξιοποίητο» τόσα χρόνια. O ΕΝΦΙΑ μονιμοποιεί και επεκτείνει το χαράτσι.

Οι τράπεζες επιδιώκουν την απεμπλοκή τους από τη διαχείριση των υποθηκευμένων ακινήτων. Τα πουλούν σε επιθετικά αμοιβαία κεφάλαια ελληνικών και υπερεθνικών συμφερόντων (παλιά και νέα, που συγκροτούνται για την περίσταση) τα οποία αναζητούν πάνω σε αυτά τα ακίνητα νέα πεδία κερδοσκοπίας από την εκμετάλλευση τους. Αγοράζουν κόκκινα δάνεια μαζί με τις υποθήκες τους (τα προσημειωμένα ακίνητα) από τις τράπεζες και προσανατολίζονται σε κερδοσκοπικά παιγνίδια με τις τιμές και την εκμετάλλευση ακινήτων (επιβολή μορφής ενοικίου στους χρεωμένους ιδιοκτήτες) και από τους πλειστηριασμούς (αγοραπωλησίες, κ.α.), αλλαγή του χαρακτήρα ολόκληρων περιοχών με υποβάθμιση και αναβάθμιση στη συνέχεια, κ.α. Το ΔΝΤ, όπως και σε άλλες χώρες, την περίοδο της κρίσης επιδιώκει μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου, μέσα και από την αναδιανομή της κατοχής γης και κτιρίων και τη συγκέντρωση τους σε λιγότερους, όπως έγινε σε Αργεντινή. Η Ε.Ε. πιέζει για αναδιαρθρώσεις στην μικρή ιδιοκτησία υπέρ της μεγάλης κατοχή και στον περιορισμό της ιδιοκατοίκησης, όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των άμεσων κερδών του κεφαλαίου, αλλά και έμμεσα για την απεμπλοκή της εργατικής τάξης από σταθερό τόπο κατοικίας, με στόχο την «κινητικότητα στην αγορά εργασίας».

Τα σπίτια κινδυνεύουν:

Από τις τράπεζες: Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατ. νοικοκυριά έχουν πάρει δάνεια και από αυτά 1 εκατ. έχουν πάρει στεγαστικά. Το 84% όσων έχουν πάρει δάνειο, έχει δυσκολίες να εξοφλεί τις δόσεις. Από τα στεγαστικά το 23% (περίπου 200.000) είναι ήδη σε οριστική καθυστέρηση (κόκκινα). Μετά από την άρση της προστασίας θα κινδυνεύουν να βγουν στο σφυρί συνολικά 180.000 ακίνητα.

Από τις εφορίες – ασφαλιστικά ταμεία: το πρώτο 10μηνο του 2013, από τις εφορίες για χρέη φόρων, έγιναν 93.330 κατασχέσεις από λογ/σμούς καταθέσεων. Χρέη που πλέον, με τα στοιχεία που δίνονται, αφορούν 2,6 εκ. φυσικά πρόσωπα και περίπου 2 εκ νοικοκυριά. Κατασχέσεις που επιβλήθηκαν στην πλειοψηφία τους σε καταθέσεις, κυρίως από πληρωμές μισθών και συντάξεων. Οι εφορίες το προηγούμενο διάστημα δεν δίστασαν να βγάλουν ακόμα και σπίτια ανέργων (πρώτη και μοναδική κατοικία) σε πλειστηριασμό για οφειλή φόρων κάτω από 2.000 ευρώ. Μόνο τον Οκτώβριο του 2013 οι εφορίες έβγαλαν σε πλειστηριασμό 1.553 κατοικίες και οικόπεδα και συνολικά το 10μηνο 14.197 ακίνητα ή 56 σπίτια τη μέρα, που η πλειοψηφία τους προφανώς δεν είναι μεγαλοοφειλετών-μεγαλοεισοδηματιών. Παράλληλα, τα ασφαλιστικά ταμεία για αυτοαπασχολούμενους ή αγρότες που έχουν σταματήσει να πληρώνουν εισφορές διακόπτουν την υγειονομική και συνταξιοδοτική κάλυψη, προβαίνουν σε εντολές πληρωμής και κατασχέσεις, ακόμα και απειλές πλειστηριασμών. Και οι επιτροπές επανεξέτασης αναπηρικών συντάξεων, μειώνουν τα ποσοστά αναπηρίας και έτσι κόβουν αναπηρικές συντάξεις και αναδρομικά.

Από τις ΔΕΚΟ και άλλες εταιρείες: Μόνο στη ΔΕΗ έχουν γίνει διακοπές παροχής ρεύματος για απλήρωτους λογαριασμούς σε 350.000 κατοικίες και 1 εκ. είναι οι διακανονισμοί λόγω αδυναμίας πληρωμής. Ενώ, η ΕΥΔΑΠ έχει προχωρήσει ακόμα και σε αναγγελία πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας ανέργου από το Πέραμα για χρέος. Και από δήμους που χειρίζονται ύδρευση ή αποχέτευση έχουν απειληθεί κατασχέσεις. Ενώ, και ιδιωτικές εταιρίες επίσης απειλούν για πλειστηριασμούς κατοικίας ακόμα και για μικρά ποσά.

Για αυτά τα λαϊκά προβλήματα απαιτείται η ανάπτυξη ενός ανατρεπτικού κινήματος δεμένου με τους εργατικούς αγώνες, προσανατολισμένου σε γενίκευση της πάλης σε αντικυβερνητική – αντιΕΕ κατεύθυνση. Ενός κινήματος, που, ξεκινώντας από τους πλειστηριασμούς και τα χαράτσια, θα τα συνδέει με όλα τα λαϊκά προβλήματα (φοροληστεία, περικοπές υγείας, παιδείας, πρόνοιας, αυξήσεις τιμών κοινωνικών αγαθών, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιου πλούτου, κ.α.) και θα μπορέσει να έχει συνέχεια. Ενός κινήματος που θα συγκροτείται και από τις υπάρχουσες συλλογικότητες που θα περιλάβουν και αυτά τα προβλήματα στη δράση τους, και από νέες συλλογικότητες αγώνα, που θα προκύψουν. Ενός κινήματος που θα μπορέσει να συντονίσει τις συλλογικότητες και τις δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση και να δημιουργήσει μαζικούς όρους πάλης.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής, που συσπείρωσε για δράσεις συντονισμού αποτροπής των πλειστηριασμών συλλογικότητες από 24 περιοχές της Αττικής.

Να διεκδικήσουμε:

• Απόλυτη προστασία της λαϊκής κατοικίας. Κανένας πλειστηριασμός, κανένα λαϊκό σπίτι σε χέρια τραπεζίτη ή κράτους. Η στέγαση δικαίωμα όλων, Ελλήνων και αλλοδαπών.
• Ο Δήμος να παρέχει κάθε υλική, νομική και τεχνική στήριξη στους κατοίκους που την χρειάζονται και που κινδυνεύουν με πλειστηριασμό. Μέσω της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου να επανασυνδέει ρεύμα σε λαϊκά νοικοκυριά, που δεν έχουν να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
• Επιδότηση ενοικίου, παραχώρηση κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου και όσα δεν έχουν δηλωθεί με ιδιοκτήτη στην απογραφή του κτηματολογίου). Λειτουργία Οργανισμού για τη διασφάλιση εργατικής κατοικίας στη βάση των λαϊκών αναγκών.
• Κατάργηση όλων των φόρων της πρώτης κατοικίας μέχρι 140 τμ και των φόρων των ακινήτων που δεν δημιουργούν εισόδημα. Κατάργηση της φοροληστείας του λαού. Φόροι και όχι φοροαπαλλαγές στους πλούσιους.
• Διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο και τις τράπεζες των μακροχρόνια ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων και φτωχοποιημένων στρωμάτων.
• Παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες ενέργεια, νερό είναι κοινωνικά αγαθά για είναι για όλους. Να σταματήσουν οι διακοπές ρεύματος και νερού. Μειώσεις στα τιμολόγια ρεύματος, νερού, πετρελαίου, φυσικού αέριου. Στο δημόσιο και όχι σε ιδιώτες αυτές οι υπηρεσίες.
• Όχι κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων για χρέη των λαϊκών στρωμάτων προς το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες.
• Κούρεμα των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών και απαλλαγή τους από το δάνειο όταν έχει εξοφληθεί ήδη το κεφάλαιο.

7. Αγώνας ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό και τη φασιστική απειλή

Στα πλαίσια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι μνημονιακές πολιτικές γεννούν νέα ή διογκώνουν υπάρχοντα φαινόμενα, που έχουν σοβαρές συνέπειες για το λαό. Ένα από αυτά είναι και ο ρατσισμός. Ένα φαινόμενο που έρχεται από το παρελθόν. Τα τελευταία όμως χρόνια «φουσκώνει» και κλιμακώνεται, παίρνοντας ανησυχητικές έως ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ο συνδυασμός οικονομικής κρίσης και ρατσιστικών αντιλήψεων και πολιτικών άνοιξε διάπλατα το δρόμο στη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Η αντίληψη του διαχωρισμού εργαζόμενου από εργαζόμενο βόλευε πάντα στην προσπάθεια επιβολής πολιτικών λιτότητας, σαν αυτές που βιώνουμε όλο αυτό το διάστημα με τα μνημόνια,το ΔΝΤ και την ΕΕ. Η λογική του αποδιοπομπαίου τράγου μπορεί να ξεκινάει από τους μετανάστες, να συνεχίζει με τους ομοφυλόφιλους και τους αριστερούς και να καταλήγει στο τσάκισμα των αντιστάσεων ενός ολόκληρου κόσμου. Είναι το φίδι που γεννάει και δυναμώνει νεοναζιστικές αντιλήψεις ενάντια σε κάθε συλλογική διεκδίκηση, με κάθε μέσον, ακόμη και με δολοφονίες. Η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν,του Πακιστανού εργάτη στα Πετράλωνα, ήταν αποτέλεσμα του εκλογικού δυναμώματος της Χ.Α. και αποσκοπούσε στην τρομοκράτηση των εργατογειτονιών. Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ήταν κομμάτι της προσπάθειας να συσπειρωθεί ο σκληρός πυρήνας τους. Ήθελαν, σαν τις μαφιόζικες συμμορίες, να επιβληθούν ξανά στους δρόμους, με επίδειξη ισχύος.

Αυτή η εικόνα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Πρόκειται για κομμάτι της συνολικότερης πολιτικής της ΕΕ, που απέναντι στην κρίση και τις αντιστάσεις,προσπαθεί να χτίσει μια Ευρώπη φρούριο, κλιμακώνοντας παντού τη ρατσιστική πολιτική. Οι διώξεις των Ρομά σε όλη την Ευρώπη,η υπηρεσία της FRONTEX που καιροφυλακτεί στα σύνορα, αναποδογυρίζοντας βάρκες, η παύση εδώ και χρόνια της διαδικασίας νομιμοποίησης μεταναστών, η μη απόδοση ασύλου σε πολιτικούς πρόσφυγες. Όλα αυτά οδηγούν σε εγκλήματα όπως η Λαμπεντούζα, το Φαρμακονήσι. Όλα αυτά, και μαζί η συνεργασία και η κάλυψη του κράτους, οδηγούν στην άνοδο των νεοναζί.

Η άνοδος του φασισμού και του ρατσισμού και στις γειτονιές μας, είναι αποτέλεσμα των κυρίαρχων πολιτικών. Των πολιτικών της φτώχειας και της εξαθλίωσης, των πολιτικών του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, των πολιτικών που συνεχώς προσπαθούν να διαχωρίσουν τους εργαζόμενους με βάση το φύλο, την εθνικότητα, την θέση τους στην παραγωγική διαδικασία. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα προγκρόμ και οι μαζικές συλλήψεις, τα βασανιστήρια σε αγωνιστές και μετανάστες, η λογική της μηδενικής ανοχής (βλ. λιμενικό σώμα), η ποινικοποίηση των απεργιών και του κόσμου του αγώνα, η βίαιη καταστολή στις πορείες, πάνε χέρι χέρι με τις φασιστικές πρακτικές στον δρόμο, τις δολοφονίες μεταναστών και αγωνιστών. Η Χ.Α. το μακρύ χέρι του κράτους και των εργοδοτών προσπαθεί να πατήσει πόδι και στην Ηλιούπολη. Το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα, που έχει αναπτυχθεί στην περιοχή, θα δώσει, με αποφασιστικό και μαζικό τρόπο, την απάντηση και σε αυτήν την πρόκληση.

Εδώ που φτάσαμε, θεωρούμε απαραίτητο να αναπτυχθεί άμεσα ένα πλατύς αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση, υιοθετώντας πλήρως την ακροδεξιά ατζέντα του αυταρχισμού, δε διστάζει να επιβάλλει, δια της δικαστικής εξουσίας, πολυετή κάθειρξη στον Τάσσο Θεοφίλου χωρίς να έχει σχηματισθεί κανένα κατηγορητήριο. Εκτός αυτού η εικόνα, με τα ΜΑΤ να δέρνουν διαδηλωτές, την αντιτρομοκρατική να προσαγάγει αγωνιστές, αποτελούν το μόνο «έργο» που έχει να επιδείξει η κυβέρνηση.

Να διεκδικήσουμε:

• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και πλήρη δικαιώματα, ιθαγένεια για όλα τα παιδιά
• Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες,να διαλυθεί η FRONTEX,ανοιχτά σύνορα
• Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα τοπικά Αστυνομικά Τμήματα που μετατρέπονται σε κολαστήρια ανθρώπων

8. Μαζικό λαϊκό – ταξικό κίνημα

Τα τελευταία χρόνια, έγινε πιο καθαρό από ποτέ ότι τίποτα δεν χαρίζεται, Όλα καταχτιούνται. Εάν παραμείνουμε απαθείς, ο καθένας και η καθεμία στον «καναπέ» του, στην ατομική προσπάθεια διάσωσης ή ακόμα χειρότερα στην απόγνωση, τα πράγματα θα πάνε χειρότερα. Η ελπίδα δε βρίσκεται σε κανέναν υποψήφιο δήμαρχο που υπόσχεται ότι θα «καθαρίσει» για μας, χωρίς εμάς. Δε βρίσκεται σε κανένα κόμμα, που υπόσχεται ότι, μέσω της κυβερνητικής διαχείρισης και χωρίς συγκρούσεις με την ΕΕ και τα μεγάλα συμφέροντα, μπορεί να πετύχει καλύτερη διαπραγμάτευση. Έχει έρθει η ώρα να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Να συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός μεγάλου νικηφόρου μαζικού λαϊκού κινήματος. Ενός κινήματος που, θα στηρίζεται πρώτα και κύρια στους εργαζόμενους και σε έναν ανατρεπτικό πολιτικό προσανατολισμό ικανό να ανατρέψει την επιδρομή ΕΕ – ΔΝΤ και της βάρβαρης κυβέρνησης, που την πραγματοποιεί.

Πιστεύουμε πως, για να ανοίξει ο δρόμος προς την άμεση βελτίωση της ζωής του λαού, είναι απαραίτητο ένα τέτοιο λαϊκό κίνημα. Για να προασπίζει τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά του δικαιώματα. Για να παλεύει ενάντια στην βάρβαρη λιτότητα. Για να εναντιώνεται στην επιχειρηματικοποίηση-ανταποδοτικότητα και στην υποταγή στο κεφάλαιο, τοπικό ή «εθνικό». Για να αντιπαλεύει την αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος. Για να αγωνίζεται ενάντια στην ΕΕ, στα πλαίσια του αγώνα για την ευρύτερη αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

Στη συγκρότηση ενός τέτοιου λαϊκού κινήματος θέλει πρώτα απ’ όλα να συμβάλει η πρωτοβουλία μας.

Η εμπειρία έδειξε ότι η τοπική παρέμβαση αποτελεί κρίσιμο πυλώνα του λαϊκού – ταξικού κινήματος. Βασική προϋπόθεση, για μια τέτοια παρέμβαση, είναι η συγκρότηση μαχόμενου λαϊκού κινήματος στην πόλη, κόντρα σε λογικές διαχείρισης. Η αυτοοργάνωση δηλαδή του λαού σε δικά του όργανα επιβολής της λαϊκής θέλησης (λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα κλπ.). Είναι ακόμη η ανάπτυξη της ταξικής εργατικής αλληλεγγύης, σε αντίθεση με τη φιλανθρωπία και την εκμετάλλευση της φτώχειας. Είναι η αγωνιστική παρουσία ενάντια στους τοπικούς εκπροσώπους των μνημονίων, που το μόνο που προτείνουν είναι το μοίρασμα της φτώχιας.

Ποιοι αν όχι εμείς, πότε αν όχι τώρα;

Σήμερα, είναι αναγκαίο όλοι οι κάτοικοι της Ηλιούπολης, που συνειδητοποιούν όχι μόνο ότι «δεν πάει άλλο» αλλά ότι μπορεί και πρέπει «να πάει αλλιώς», όλοι όσοι θέλουν να αγωνιστούν για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – δημοτικών αρχών – ΕΕ – ΔΝΤ, όσοι θεωρούν ότι ο κόσμος μας δεν είναι για πούλημα στο μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, όσοι συναντήθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες του αγώνα ενάντια στα μνημόνια, στην τρόικα, κι εδώ στη γειτονιά ενάντια στα χαράτσια, στην καταστροφή του Υμηττού, στη συρρίκνωση των σχολείων, στη φασιστική απειλή, όσοι συναντιούνται και αναζητούν μια άλλη λεύτερη πολιτιστική δημιουργία, που να αναδεικνύει τη δημιουργικότητα και την περηφάνια του κόσμου της δουλειάς, να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να διαμορφώσουμε μια μόνιμη τοπική πολιτική – δημοτική πρωτοβουλία/κίνηση.

Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να συμβάλλουμε ενωτικά και δημοκρατικά όλες και όλοι οι αγωνιστές και οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής, αντισυστημικής αριστεράς. Να χαράξουμε, με ενιαίο τρόπο, την παρέμβαση μας τοπικά. Μια παρέμβαση, που θα είναι σε θέση να συνδέσει το τοπικό με το κεντρικό, το ειδικό με το γενικό, την αντιπαράθεση προς το συγκεκριμένο κάθε φορά μέτωπο με τη συνολική πάλη του λαού ενάντια στα μνημόνια – ΕΕ – ΟΝΕ – ΔΝΤ.

Για να αποτραπεί το πισωγύρισμα σε ένα εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα. Για να δώσουμε νικηφόρα προοπτική στις σύγχρονες κοινωνικές διεκδικήσεις. Για να συμβάλλουμε στη δημιουργία της Αριστεράς που απαιτεί η εποχή μας, πέρα από τη διαχειριστική, εντός του συστήματος, λογική του ΣΥΡΙΖΑ και την ηττοπαθή και καθηλωτική στάση του ΚΚΕ, χρειάζεται να συγκροτηθεί μία μαχητική πολιτική συμμαχία σε τοπικό επίπεδο.

Μπορούμε και πρέπει να συγκροτήσουμε την παρέμβαση μας στο δήμο Ηλιούπολης για:

• Να συμβάλλουμε στη λαϊκή αυτοοργάνωση και σε ένα μαζικό κίνημα ενάντια στην κρίση και τα μνημόνια. Ενάντια στην εξαφάνιση – ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δημόσιων παροχών (υγεία, παιδεία, πρόνοια, καθαριότητα κλπ). Ενάντια στην καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος και σε κάθε είδους οικονομική βία (δημοτικά τέλη, χαράτσια, εφορίες, φόροι, τοκογλυφικά δάνεια, πλειστηριασμοί-κατασχέσεις, διακοπές ρεύματος και νερού, μαυραγοριτισμός-ενεχυροδανειστήρια κλπ.), Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων και του φυσικού πλούτου.
• Να συμβάλλουμε στην οργάνωση του κινήματος των ανέργων κατά τόπους, ώστε, από κοινού εργαζόμενοι και άνεργοι, σε ρήξη με τον υποταγμένο και ηττημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, να ενισχύσουμε τους τοπικούς εργατικούς αγώνες και την οργάνωση του κόσμου της εργασίας. Για να επιτύχουμε νίκες ενάντια στις απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, στο χώρο του τοπικού κράτους δηλαδή των Δήμων (διαθεσιμότητες, εφεδρεία, κοινωφελή εργασία)
• Να συμβάλλουμε στην αντιφασιστική πάλη και την πάλη ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό, για τις πολιτικές- κοινωνικές ελευθερίες της εποχής μας και τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα

Συμμετέχοντας και αξιοποιώντας όλες τις γνήσιες μορφές της κοινωνικής δυναμικής, συμβάλλοντας στην αγωνιστική και μαχητική έκφρασή τους.

Οι παραπάνω άξονες πάλης για να υλοποιηθούν απαιτούν: την άρνηση πληρωμής και τη διαγραφή του χρέους, τη μονομερή κατάργηση των νόμων των μνημονίων τόσο για το Δήμο όσο και για το Κράτος, καθώς και την κατάργηση της δανειακής σύμβασης. Απαιτείται η κατάργηση του Καλλικράτη και του Οικονομικού Παρατηρητήριου για τους ΟΤΑ. Απαιτείται η απειθαρχία, ρήξη, κατάργηση των οδηγιών της EE, που αφορούν τα κοινωνικά δικαιώματα και τις υπηρεσίες, την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών κ.α., στο πλαίσιο του αγώνα για ρήξη και αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.

9. Κάλεσμα

Θέλουμε να απευθύνουμε ένα ανοιχτό, ειλικρινές, ενωτικό κάλεσμα για τη συγκρότηση ενός μαχητικού τοπικού δημοτικού σχήματος/κίνησης, με αγωνιστικά, αριστερά, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, που θα παρέμβει σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα στο δήμο Ηλιούπολης. Απευθυνόμαστε σε οργανωμένους και ανένταχτους αγωνιστές, σε όλους τους κατοίκους της γειτονιάς μας, που βιώνουν καθημερινά τον κίνδυνο της ανεργίας, βλέπουν το μεροκάματό τους να συρρικνώνεται , αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους. Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς που έχετε το βλέμμα στραμμένο ακόμη προς τον ήλιο, που πιστεύετε στην υπόθεση της ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας.

Καλούμε σε ισότιμο διάλογο όλους, όσοι επιθυμούν να συμβάλλουν σε αυτή την υπόθεση, να συμμετέχουν με την πρόταση τους, τις ιδέες τους και τη γνώμη τους, προκειμένου αυτό το εγχείρημα να αποκτήσει την πιο μαζική, δημοκρατική, αγωνιστική, ανατρεπτική φυσιογνωμία.

ΑΝΩ – ΚΑΤΩ στην Ηλιούπολη

αριστερή ανατρεπτική κίνηση

πηγή:http://anokatostinilioupoli.wordpress.com/2014/05/04/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AF/