Εδώ και ένα χρόνο, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την απόλυτη ταύτιση του επίσημου πολιτικού συστήματος (ΝΔ και ΛΑΟΣ) και τις οδηγίες της ΕΕ και του ΔΝΤ έχουν εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις λαού και εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου και της αστικής τάξης.
Το “Πρόγραμμα Σταθερότητας” συμπυκνώνει την πλέον λυσσαλέα επίθεση δημοσιοοικονομικής λιτότητας που γνώρισαν τα τελευταία χρόνια τα λαϊκά στρώματα, καθώς κατακτήσεις δεκαετιών στην εργασία και την ασφάλιση καταργούνται. Οι συνεχιζόμενες περικοπές επιδομάτων, το πάγωμα και οι μειώσεις των μισθών στο δημόσιο αποτελούν οιωνό για τη επερχόμενη βάρβαρη λιτότητα στον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται, τα όρια επιτρεπόμενων απολύσεων αυξάνονται σε μια περίοδο που ήδη η ανεργία καλπάζει και οι αποζημιώσεις για τις απολύσεις πρακτικά μειώνονται στο μισό με τις ρυθμίσεις Λοβέρδου. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης καταργείται, οι εργαζόμενοι είναι πλέον αναγκασμένοι να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, οι συντάξεις εκμηδενίζονται και μετατρέπονται σε προνοιακά επιδόματα, ενώ και τα τελευταία ίχνη κοινωνικής ασφάλισης – περίθαλψης καταργούνται με τη σειρά τους. Οι νέες φορολογικές ρυθμίσεις εντείνουν την καταλήστευση του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων με άγρια επιβολή άμεσων και έμμεσων φόρων, που καλούνται, ενόψει των αυξήσεων του ΦΠΑ και του ΕΦΚ, να επιλέξουν αν θα πεινάσουν ή αν θα κρυώσουν τον ερχόμενο χειμώνα και όχι μόνο...
Ενώ ο λαός υποφέρει, στον αντίποδα το τραπεζικό σύστημα «προικοδοτείται» με 55δις €, θυσίες του ελληνικού λαού, από το πρόγραμμα σταθερότητας, η φοροελάφρυνση των επιχειρήσεων αυξάνει δραστικά, οδηγώντας σε περαιτέρω αύξηση του δημόσιου χρέους που ο λαός καλείται να αποπληρώσει, ενώ το πρόγραμμα «ταχείας προώθησης επενδύσεων» θα οδηγήσει σε ταχεία εκποίηση σε εξευτελιστικές τιμές σημαντικού μέρους της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΚΟ, ολυμπιακές εγκαταστάσεις, πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού κ.α.) είτε άμεσα, είτε έμμεσα μέσω των ληστρικών ΣΔΙΤ σε «επενδυτές».
Δεν είναι τυχαίο ότι παράλληλα, εξελίσσεται μια άριστα ενορχηστρωμένη επιχείρηση ιδεολογικής τρομοκρατίας, από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και τα ΜΜΕ, με στόχο να πείσουν τα λαϊκά στρώματα ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την υποταγή και πειθάρχηση στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ επιδιώκοντας την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την αποδοχή του από την κοινωνία. Τεχνητά, έφτασαν την χώρα στην χρεοκοπία ώστε να έχουν την πρόφαση ότι η πολιτική της Τρόικας είναι η «επώδυνη, αλλά εθνικά αναγκαία λύση» για την έξοδο από την κρίση, ενώ την ίδια στιγμή αποδεικνύεται ότι αυτή η «εθνική προσπάθεια» δεν θα αφορά όλους το ίδιο. Ως συνήθως, ο λαός καλείται να πληρώσει τις ζημιές που το κεφάλαιο δημιούργησε και τα κέρδη που δημιουργούν οι εργαζόμενοι τα καρπώνονται μόνο οι εργοδότες. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουν ότι στη χώρα έχουν εκδηλωθεί ισχυρά κοινωνικά κινήματα, γνωρίζουν ότι αυτές οι ισχυρές εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις, που οδήγησαν στο νεολαιίστικο κίνημα που απέτρεψε την αναθεώρηση του Συντάγματος, που γέννησε την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 μπορούν να βρουν τη συνέχεια τους, υπό το βάρος της εντεινόμενης λαϊκής αγανάκτησης, σε ένα μαζικό και ανατρεπτικό εργατικό – λαϊκό κίνημα που θα ανατρέψει την πολιτική τους και αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να αποτρέψουν!
Το “Πρόγραμμα Σταθερότητας” συμπυκνώνει την πλέον λυσσαλέα επίθεση δημοσιοοικονομικής λιτότητας που γνώρισαν τα τελευταία χρόνια τα λαϊκά στρώματα, καθώς κατακτήσεις δεκαετιών στην εργασία και την ασφάλιση καταργούνται. Οι συνεχιζόμενες περικοπές επιδομάτων, το πάγωμα και οι μειώσεις των μισθών στο δημόσιο αποτελούν οιωνό για τη επερχόμενη βάρβαρη λιτότητα στον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται, τα όρια επιτρεπόμενων απολύσεων αυξάνονται σε μια περίοδο που ήδη η ανεργία καλπάζει και οι αποζημιώσεις για τις απολύσεις πρακτικά μειώνονται στο μισό με τις ρυθμίσεις Λοβέρδου. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης καταργείται, οι εργαζόμενοι είναι πλέον αναγκασμένοι να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, οι συντάξεις εκμηδενίζονται και μετατρέπονται σε προνοιακά επιδόματα, ενώ και τα τελευταία ίχνη κοινωνικής ασφάλισης – περίθαλψης καταργούνται με τη σειρά τους. Οι νέες φορολογικές ρυθμίσεις εντείνουν την καταλήστευση του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων με άγρια επιβολή άμεσων και έμμεσων φόρων, που καλούνται, ενόψει των αυξήσεων του ΦΠΑ και του ΕΦΚ, να επιλέξουν αν θα πεινάσουν ή αν θα κρυώσουν τον ερχόμενο χειμώνα και όχι μόνο...
Ενώ ο λαός υποφέρει, στον αντίποδα το τραπεζικό σύστημα «προικοδοτείται» με 55δις €, θυσίες του ελληνικού λαού, από το πρόγραμμα σταθερότητας, η φοροελάφρυνση των επιχειρήσεων αυξάνει δραστικά, οδηγώντας σε περαιτέρω αύξηση του δημόσιου χρέους που ο λαός καλείται να αποπληρώσει, ενώ το πρόγραμμα «ταχείας προώθησης επενδύσεων» θα οδηγήσει σε ταχεία εκποίηση σε εξευτελιστικές τιμές σημαντικού μέρους της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΚΟ, ολυμπιακές εγκαταστάσεις, πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού κ.α.) είτε άμεσα, είτε έμμεσα μέσω των ληστρικών ΣΔΙΤ σε «επενδυτές».
Δεν είναι τυχαίο ότι παράλληλα, εξελίσσεται μια άριστα ενορχηστρωμένη επιχείρηση ιδεολογικής τρομοκρατίας, από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και τα ΜΜΕ, με στόχο να πείσουν τα λαϊκά στρώματα ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την υποταγή και πειθάρχηση στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ επιδιώκοντας την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την αποδοχή του από την κοινωνία. Τεχνητά, έφτασαν την χώρα στην χρεοκοπία ώστε να έχουν την πρόφαση ότι η πολιτική της Τρόικας είναι η «επώδυνη, αλλά εθνικά αναγκαία λύση» για την έξοδο από την κρίση, ενώ την ίδια στιγμή αποδεικνύεται ότι αυτή η «εθνική προσπάθεια» δεν θα αφορά όλους το ίδιο. Ως συνήθως, ο λαός καλείται να πληρώσει τις ζημιές που το κεφάλαιο δημιούργησε και τα κέρδη που δημιουργούν οι εργαζόμενοι τα καρπώνονται μόνο οι εργοδότες. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουν ότι στη χώρα έχουν εκδηλωθεί ισχυρά κοινωνικά κινήματα, γνωρίζουν ότι αυτές οι ισχυρές εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις, που οδήγησαν στο νεολαιίστικο κίνημα που απέτρεψε την αναθεώρηση του Συντάγματος, που γέννησε την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 μπορούν να βρουν τη συνέχεια τους, υπό το βάρος της εντεινόμενης λαϊκής αγανάκτησης, σε ένα μαζικό και ανατρεπτικό εργατικό – λαϊκό κίνημα που θα ανατρέψει την πολιτική τους και αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να αποτρέψουν!
πρόγραμμα σταθερότητας και Καλλικράτης, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος
το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» που ψηφίστηκε πρόσφατα, ως συνέχεια του «Σχεδίου Καποδίστριας», αποτελεί ένα αναπόσπαστο τμήμα του προγράμματος σταθερότητας, καθώς η κρατική χρηματοδότηση προς τους ΟΤΑ περιορίζεται δραστικά και οι δήμοι καλούνται να «αυτοχρηματοδοτηθούν» αποδεσμεύοντας το κράτος από τις ευθύνες του και τους μετατρέπει σε ικανό εργαλείο προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής του κράτους και της ΕΕ σε τοπικό επίπεδο, είτε με αύξηση των δημοτικών τελών (τη στιγμή που σε πολλούς δήμους αυτά είναι ήδη εξαιρετικά υψηλά), είτε μέσω εξοικονόμησης δαπανών (μείωση και τιμολόγηση δημοτικών υπηρεσιών, περικοπή αριθμού εργαζομένων, εκποίηση δημοτικής περιουσίας κ.α.), είτε από την προσέλκυση ιδιωτικών επενδυτών αλλά και λοιπών «αναπτυξιακών» προγραμμάτων... με δυσμενή αποτελέσματα τόσο για τα συμφέροντα των κατοίκων όσο και για το περιβάλλον (ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ορεινοί όγκοι κ.α.) ιδιαίτερα στους δήμους αλλά και τις περιφέρειες που διαθέτουν εκτάσεις ή χώρους αλλά και φυσικές πηγές ενέργειας που μπορούν να αξιοποιηθούν επιχειρηματικά.
Επίσης, μέρος των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης θα περάσουν προοπτικά στην αρμοδιότητα των δήμων που θα κληθούν να τους λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ή και να τους ιδιωτικοποιήσουν λόγω έλλειψης πόρων, διαλύοντας περισσότερο το «κοινωνικό κράτος». Αυτή η πολιτική θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανισότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πολίτες ανά δήμο στις αστικές περιοχές, αλλά και την ακόμα παραπέρα εγκατάλειψη και καταστροφή των επαρχιακών περιοχών.
Παράλληλα, ο Καλλικράτης αποτελεί «ευκαιρία» για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο (κατά το «Παγκάλιο αξίωμα» του δεν απολύουμε αλλά καταργούμε… θέσεις εργασίας) και αλλαγής των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων που θα αρχίσει με τις απολύσεις των συμβασιούχων της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσω της κατάργησης και συγχώνευσης των δημοτικών επιχειρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, από τις ελαστικές – «μεσαιωνικές» σχέσεις εργασίας που ίσχυαν (συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου, εργαζόμενοι με stage, εποχικοί κ.α.), θα επιτευχθεί η πλήρης κατάργηση κάθε εργασιακής κατοχύρωσης με το βίαιο και απάνθρωπο διωγμό χιλιάδων εργαζόμενων.
Τέλος, στο όνομα της «αποκέντρωσης» θωρακίζει την τοπική αυτοδιοίκηση απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις και δικαιώματα. Η συγκρότηση των νέων δήμων διαμορφώνει ένα πολιτικό σύστημα στο τοπικό επίπεδο κάθε άλλο παρά αποκεντρωτικό που θέλει να προσδώσει στην πολιτική λειτουργία των δήμων «κοινοβουλευτικό χαρακτήρα», ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα πολιτικής εκπροσώπησης πολιτικών σχηματισμών κυρίως της αριστεράς και γενικά πολιτικών σχηματισμών που δεν αναγνωρίζονται "άμεσα" στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό αλλά και της κινηματικής παρέμβασης των κατοίκων στο εσωτερικό του δήμου, με ισχυρή συγκέντρωση της εξουσίας σε λίγους αιρετούς.
Επίσης, μέρος των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης θα περάσουν προοπτικά στην αρμοδιότητα των δήμων που θα κληθούν να τους λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ή και να τους ιδιωτικοποιήσουν λόγω έλλειψης πόρων, διαλύοντας περισσότερο το «κοινωνικό κράτος». Αυτή η πολιτική θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανισότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πολίτες ανά δήμο στις αστικές περιοχές, αλλά και την ακόμα παραπέρα εγκατάλειψη και καταστροφή των επαρχιακών περιοχών.
Παράλληλα, ο Καλλικράτης αποτελεί «ευκαιρία» για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο (κατά το «Παγκάλιο αξίωμα» του δεν απολύουμε αλλά καταργούμε… θέσεις εργασίας) και αλλαγής των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων που θα αρχίσει με τις απολύσεις των συμβασιούχων της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσω της κατάργησης και συγχώνευσης των δημοτικών επιχειρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, από τις ελαστικές – «μεσαιωνικές» σχέσεις εργασίας που ίσχυαν (συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου, εργαζόμενοι με stage, εποχικοί κ.α.), θα επιτευχθεί η πλήρης κατάργηση κάθε εργασιακής κατοχύρωσης με το βίαιο και απάνθρωπο διωγμό χιλιάδων εργαζόμενων.
Τέλος, στο όνομα της «αποκέντρωσης» θωρακίζει την τοπική αυτοδιοίκηση απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις και δικαιώματα. Η συγκρότηση των νέων δήμων διαμορφώνει ένα πολιτικό σύστημα στο τοπικό επίπεδο κάθε άλλο παρά αποκεντρωτικό που θέλει να προσδώσει στην πολιτική λειτουργία των δήμων «κοινοβουλευτικό χαρακτήρα», ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα πολιτικής εκπροσώπησης πολιτικών σχηματισμών κυρίως της αριστεράς και γενικά πολιτικών σχηματισμών που δεν αναγνωρίζονται "άμεσα" στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό αλλά και της κινηματικής παρέμβασης των κατοίκων στο εσωτερικό του δήμου, με ισχυρή συγκέντρωση της εξουσίας σε λίγους αιρετούς.
το μοντέλο ζωής και πόλης που μας σερβίρουν
Οι πόλεις που ζούμε σήμερα δε γεννήθηκαν σε μια νύχτα, ούτε έχουν δομηθεί με τυχαίο τρόπο. Η μεταπολεμική Αθήνα της άκρατης οικοδόμησης, του εργολάβου και της αντιπαροχής αποτέλεσε ένα συγκεκριμένο μοντέλο μεταπολεμικής ανάπτυξης. Σήμερα, αυτή η πόλη της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, αποθήκη κυρίως των εργαζομένων με τα σπίτια κλουβιά, με το ρημαγμένο περιβάλλον, με την ανυπαρξία υποδομών, με την έλλειψη χώρων για συλλογική ζωή και δημιουργία, «επανασχεδιάζεται» για να μετατραπεί σε «πόλος έλξης» επενδύσεων, εμπορικών δραστηριοτήτων και τουρισμού, μακρυά από τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της.
Η «ανάπτυξη» παρουσιάζεται σαν πανάκεια για την «βελτίωση της πόλης» στην πραγματικότητα όμως αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη υπονομεύει το μέλλον και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η «πίστη» ότι αυτή του τύπου η οικονομική ανάπτυξη σημαίνει και βελτίωση της ποιότητας ζωής από τη στιγμή που ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση κατέρρευσε. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι αγορές δεν αυτορυθμίζονται αλλά εκτροχιάζονται και εκτροχιάζουν τις ζωές μας, την ίδια ώρα που η πόλη και ο χώρος, οι φυσικοί πόροι και ο αέρας μετατρέπονται σε εμπορεύματα, ενώ οι πυρκαγιές καταστρέφουν και τα τελευταία δάση της Αττικής (Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό). Οι ελεύθεροι χώροι περιορίζονται και εμπορευματοποιούνται, οι κοινωνικές υποδομές απαξιώνονται, ενώ «φαραωνικά» έργα και μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί απειλούν να καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον (π.χ. περιφερειακή Υμηττού)
η Γλυφάδα δεν αποτελεί εξαίρεσηΗ «ανάπτυξη» παρουσιάζεται σαν πανάκεια για την «βελτίωση της πόλης» στην πραγματικότητα όμως αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη υπονομεύει το μέλλον και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η «πίστη» ότι αυτή του τύπου η οικονομική ανάπτυξη σημαίνει και βελτίωση της ποιότητας ζωής από τη στιγμή που ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση κατέρρευσε. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι αγορές δεν αυτορυθμίζονται αλλά εκτροχιάζονται και εκτροχιάζουν τις ζωές μας, την ίδια ώρα που η πόλη και ο χώρος, οι φυσικοί πόροι και ο αέρας μετατρέπονται σε εμπορεύματα, ενώ οι πυρκαγιές καταστρέφουν και τα τελευταία δάση της Αττικής (Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό). Οι ελεύθεροι χώροι περιορίζονται και εμπορευματοποιούνται, οι κοινωνικές υποδομές απαξιώνονται, ενώ «φαραωνικά» έργα και μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί απειλούν να καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον (π.χ. περιφερειακή Υμηττού)
Στην πόλη μας, όπως και στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, και με αποκορύφωμα την περίοδο προετοιμασίας της Αθήνας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, εντάθηκε η προσπάθεια για την εκμετάλλευση και τον έλεγχο κάθε δημόσιου και ελεύθερου χώρου από το κεφάλαιο και τα τοπικά συμφέροντα, αγνοήθηκαν επιδεικτικά οι ανάγκες και οι διεκδικήσεις μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και αντί αυτών υλοποιήθηκαν με χρήματα του εργαζόμενου κόσμου εκτεταμένα τεχνικά έργα, παρεμβάσεις και πολιτικές προς όφελος μιας μειοψηφίας.
Σήμερα, το μοίρασμα της «κληρονομιάς» των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς το επικείμενο ξεπούλημα του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού αποτελεί αντικείμενο έντονων παρασκηνιακών διεργασιών και πιέσεων με σκοπό τη μετατροπή του σε μια τεραστίων διαστάσεων real estate επένδυσης, ελέω κρίσης φυσικά και των επιταγών εξοικονόμησης πόρων του ΔΝΤ, αποδεικνύοντας όπως τόσες και τόσες φορές άλλωστε ότι μόνο ως πάρκο πρασίνου δε σκοπεύουν να το διαμορφώσουν. Παράλληλα, ο αποκλεισμός της θάλασσας αποτελεί μια παγιωμένη κατάσταση, παρά και τις πρόσφατες εξαγγελίες του ΓΑΠ που σκοπό είχαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των κατοίκων, με τις μαρίνες, τα νυχτερινά κέντρα, τις καφετέριες και την ευρεία εμπορευματοποίηση κάθε δραστηριότητας επί του παραλιακού μετώπου, κατάσταση που πρόσφατα επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο με την οριστική παραχώρηση του χώρου των εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά, στην εταιρεία Ολυμπιακά Ακίνητα, με σκοπό τη μετατροπή της σε μαρίνα ιδιωτικών σκαφών.
Την ίδια στιγμή, ο Υμηττός ακολουθεί την τύχη και των υπόλοιπων ορεινών όγκων της Αττικής. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Γλυφάδας ο Υμηττός χρόνια τώρα αποτελεί λεία των οικοδομικών συνεταιρισμών, κατασκευαστικών εταιρειών και μικροπολιτικών συμφερόντων των δημοτικών αρχών. Μια σειρά παράνομων εγκαταστάσεων και χρήσεων έχουν καταστήσει τον πολύτιμο πνεύμονα πρασίνου απροσπέλαστο για τους κατοίκους, ενώ είναι χαρακτηριστική η ανοχή των δημοτικών αρχών απέναντι σε κάθε είδους καταπατητή αλλά και η χαρακτηριστική αδιαφορία που χρόνια επιδείκνυαν για την ελάχιστη προστασία του βουνού.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Μετά από κάθε μεγαλεπήβολο αναπτυξιακό σχέδιο έρχεται μια «φυσική καταστροφή» να ανοίξει το δρόμο για την υλοποίηση του. Από την καταστροφή της Πάρνηθας το 2007, τις φωτιές στην περιοχή του Σακέτα στο Βύρωνα και τα Γλυκά Νερά, πέρυσι ήρθε και η σειρά της περιοχής να πληρώσει ακριβά το τίμημα της ανάπτυξης και των σχεδιασμών τους. Το τίμημα της σχεδιαζόμενης Περιφερειακής Λεωφόρου και της Σήραγγας Υμηττού του ΥΠΕΧΩΔΕ και του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού, το τίμημα όλων όσων θέλουν την «αξιοποίηση» του βουνού προς όφελος τους…
Σήμερα, το μοίρασμα της «κληρονομιάς» των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς το επικείμενο ξεπούλημα του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού αποτελεί αντικείμενο έντονων παρασκηνιακών διεργασιών και πιέσεων με σκοπό τη μετατροπή του σε μια τεραστίων διαστάσεων real estate επένδυσης, ελέω κρίσης φυσικά και των επιταγών εξοικονόμησης πόρων του ΔΝΤ, αποδεικνύοντας όπως τόσες και τόσες φορές άλλωστε ότι μόνο ως πάρκο πρασίνου δε σκοπεύουν να το διαμορφώσουν. Παράλληλα, ο αποκλεισμός της θάλασσας αποτελεί μια παγιωμένη κατάσταση, παρά και τις πρόσφατες εξαγγελίες του ΓΑΠ που σκοπό είχαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των κατοίκων, με τις μαρίνες, τα νυχτερινά κέντρα, τις καφετέριες και την ευρεία εμπορευματοποίηση κάθε δραστηριότητας επί του παραλιακού μετώπου, κατάσταση που πρόσφατα επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο με την οριστική παραχώρηση του χώρου των εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά, στην εταιρεία Ολυμπιακά Ακίνητα, με σκοπό τη μετατροπή της σε μαρίνα ιδιωτικών σκαφών.
Την ίδια στιγμή, ο Υμηττός ακολουθεί την τύχη και των υπόλοιπων ορεινών όγκων της Αττικής. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Γλυφάδας ο Υμηττός χρόνια τώρα αποτελεί λεία των οικοδομικών συνεταιρισμών, κατασκευαστικών εταιρειών και μικροπολιτικών συμφερόντων των δημοτικών αρχών. Μια σειρά παράνομων εγκαταστάσεων και χρήσεων έχουν καταστήσει τον πολύτιμο πνεύμονα πρασίνου απροσπέλαστο για τους κατοίκους, ενώ είναι χαρακτηριστική η ανοχή των δημοτικών αρχών απέναντι σε κάθε είδους καταπατητή αλλά και η χαρακτηριστική αδιαφορία που χρόνια επιδείκνυαν για την ελάχιστη προστασία του βουνού.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Μετά από κάθε μεγαλεπήβολο αναπτυξιακό σχέδιο έρχεται μια «φυσική καταστροφή» να ανοίξει το δρόμο για την υλοποίηση του. Από την καταστροφή της Πάρνηθας το 2007, τις φωτιές στην περιοχή του Σακέτα στο Βύρωνα και τα Γλυκά Νερά, πέρυσι ήρθε και η σειρά της περιοχής να πληρώσει ακριβά το τίμημα της ανάπτυξης και των σχεδιασμών τους. Το τίμημα της σχεδιαζόμενης Περιφερειακής Λεωφόρου και της Σήραγγας Υμηττού του ΥΠΕΧΩΔΕ και του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού, το τίμημα όλων όσων θέλουν την «αξιοποίηση» του βουνού προς όφελος τους…
η αλήθεια είναι σκληρή
Και η αλήθεια λέει ότι σε όλη τη χώρα από τη μεγαλύτερη πόλη μέχρι το μικρότερο χωριό κάθε μικρός ή μεγάλος ελεύθερος χώρος αλλά και κάθε βουνό και κάθε παραλία, πρέπει να αποτελεί πεδίο κερδοφορίας για κάθε είδους κατασκευαστική, τουριστική και εμπορική δραστηριότητα, συνεπώς όταν τα δάση εμποδίζουν καίγονται, όταν τα βουνά εμποδίζουν ισοπεδώνονται και όταν οι κάτοικοι αντιστέκονται καταστέλλονται!
Η αλήθεια που λέει ότι κράτος, κυβέρνηση και δημοτικές αρχές φέρουν ακέραιη την ευθύνη των καταστροφικών επιπτώσεων των αντιλαϊκών σχεδιασμών που προωθούν και των οικονομικών συμφερόντων που υποστηρίζουν καταπατώντας και εξοστρακίζοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο δήμος Γλυφάδας δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αντίθετα πρωτοστάτησε τα τελευταία χρόνια στην προώθηση κάθε αντιδραστικού σχεδιασμού στην περιοχή. Επιδιώκει τη μετατροπή του χώρου της αεροπορικής βάσης Τερψιθέας σε νεκροταφείο και χωματερή, διεκδικεί την ένταξη στο σχέδιο πόλης τις καμένες εκτάσεις, ψήφισε υπέρ των νέων δρόμων και του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού στο δημοτικό συμβούλιο. Επίσης, ενώ κάθε κάτοικος πληρώνει παχυλά δημοτικά τέλη, πάγια προβλήματα της πόλης παραμένουν όχι απλά «δισεπίλυτα» αλλά επιδεινώνονται όπως αυτό του κυκλοφοριακού, της συνεχιζόμενης υποβάθμισης κάθε εστίας πρασίνου μέσα στις γειτονιές, μέχρι όμως και της καταστροφικές πλημμύρες που πλέον συχνά «επισκέπτονται» την πόλη καθώς ο δήμος φρόντισε με την κατασκευή ΚΥΤ στο βουνό να μπαζωθεί και το παρακείμενο ρέμα… Τελικά, ο δήμος φροντίζει μόνο για την «ασφάλεια» μας αφού πλέον εκτός της δημοτικής αστυνομίας προωθεί και τη σύσταση των «τοπικών συμβουλίων πρόληψης παραβατικότητας»…
Για μια ακόμα φορά τίποτα δεν είναι τυχαίο! Δεν είναι τυχαίο ότι επί σειρά ετών η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβουλίων εξέφραζε τοπικά εργολαβικά συμφέροντα κάτι που σήμερα δεν τους είναι αρκετό. Η Γλυφάδα πλέον καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο στην περιοχή. Λόγω του Καλλικράτη και του αναβαθμισμένου οικονομικού ρόλου της στην περιοχή το νέο δημοτικό της συμβούλιο θα είναι ο μπροστάρης για την επιχειρηματική αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Κι αυτό είναι μια κεντρική πολιτική επιλογή όπως και η επιλογή να απευθυνθούν στον «λαό της Γλυφάδας» γνωστά «πολιτικά τζάκια». Η δουλειά θα είναι μεγάλη. Δεν μπορούν να την φέρουν εις πέρας απλοί πολιτικάντηδες...
Η αλήθεια που λέει ότι κράτος, κυβέρνηση και δημοτικές αρχές φέρουν ακέραιη την ευθύνη των καταστροφικών επιπτώσεων των αντιλαϊκών σχεδιασμών που προωθούν και των οικονομικών συμφερόντων που υποστηρίζουν καταπατώντας και εξοστρακίζοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο δήμος Γλυφάδας δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αντίθετα πρωτοστάτησε τα τελευταία χρόνια στην προώθηση κάθε αντιδραστικού σχεδιασμού στην περιοχή. Επιδιώκει τη μετατροπή του χώρου της αεροπορικής βάσης Τερψιθέας σε νεκροταφείο και χωματερή, διεκδικεί την ένταξη στο σχέδιο πόλης τις καμένες εκτάσεις, ψήφισε υπέρ των νέων δρόμων και του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού στο δημοτικό συμβούλιο. Επίσης, ενώ κάθε κάτοικος πληρώνει παχυλά δημοτικά τέλη, πάγια προβλήματα της πόλης παραμένουν όχι απλά «δισεπίλυτα» αλλά επιδεινώνονται όπως αυτό του κυκλοφοριακού, της συνεχιζόμενης υποβάθμισης κάθε εστίας πρασίνου μέσα στις γειτονιές, μέχρι όμως και της καταστροφικές πλημμύρες που πλέον συχνά «επισκέπτονται» την πόλη καθώς ο δήμος φρόντισε με την κατασκευή ΚΥΤ στο βουνό να μπαζωθεί και το παρακείμενο ρέμα… Τελικά, ο δήμος φροντίζει μόνο για την «ασφάλεια» μας αφού πλέον εκτός της δημοτικής αστυνομίας προωθεί και τη σύσταση των «τοπικών συμβουλίων πρόληψης παραβατικότητας»…
Για μια ακόμα φορά τίποτα δεν είναι τυχαίο! Δεν είναι τυχαίο ότι επί σειρά ετών η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβουλίων εξέφραζε τοπικά εργολαβικά συμφέροντα κάτι που σήμερα δεν τους είναι αρκετό. Η Γλυφάδα πλέον καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο στην περιοχή. Λόγω του Καλλικράτη και του αναβαθμισμένου οικονομικού ρόλου της στην περιοχή το νέο δημοτικό της συμβούλιο θα είναι ο μπροστάρης για την επιχειρηματική αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Κι αυτό είναι μια κεντρική πολιτική επιλογή όπως και η επιλογή να απευθυνθούν στον «λαό της Γλυφάδας» γνωστά «πολιτικά τζάκια». Η δουλειά θα είναι μεγάλη. Δεν μπορούν να την φέρουν εις πέρας απλοί πολιτικάντηδες...
η μάχη έχει ήδη ξεκινήσει
Στην πραγματικότητα έχουμε όλοι καταλάβει πως εμείς οι κάτοικοι έχουμε την δύναμη στα χέρια μας για να αποφασίζουμε για τις ζωές μας κι αυτό είναι πολιτική. Μέσω των θεσμών λαϊκής αυτοοργάνωσης – των επιτροπών κατοίκων - που εμείς οι κάτοικοι της περιοχής, εργαζόμενοι και άνεργοι, μαθητές, σπουδαστές αλλά και γηραιότεροι, σιγά - σιγά αρχίζουμε να δημιουργούμε για να προωθήσουμε αποτελεσματικά το αίτημά μας για μια καλύτερη ζωή στο σύνολό της.
Δημοκρατία για μας, είναι η άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων κατοίκων και εργαζομένων. Και αυτή η δημοκρατία που εμείς επιλέγουμε, έχει δείξει μέχρι σήμερα πολλά επιτυχημένα δείγματα γραφής, από τους αγώνες για την προστασία του Υμηττού ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους και το νέο ΠΔ «λεηλασίας» του, για την προάσπιση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας ως ελεύθερους χώρους πρασίνου για τα πάρκα και τους ελεύθερους χώρους της Αθήνας, τη χωματερή, τον Υμηττό, τα ρέματα, την παραλία, το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης της ΔΕΗ, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τις κάμερες, το ποδήλατο στα μέσα μεταφοράς και την ακύρωση του διαγωνισμού για πίστα ράλι στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αυτή η δημοκρατία λοιπόν θα πρέπει να περάσει και να γίνει κτήμα όλων των κατοίκων και της Γλυφάδας.
για μια αγωνιστική εκλογική παρέμβαση
Και ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, στις ερχόμενες Αυτοδιοικητικές Εκλογές καλούμαστε εμείς, ως κάτοικοι αυτής της πόλης, να «αποφασίσουμε» για το ποιος θα αναλάβει τη διοίκηση του Δήμου και της Περιφέρειας για την επόμενη τετραετία, μέσα από έναν θεσμό που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται «Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ μέσω του αναβαθμισμένου ρόλου που τους αποδίδει ο Καλλικράτης οι δήμοι και οι περιφέρειες αποτελούν αναπόσπασπαστο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Ο ρόλος τους είναι από τη μια να προωθούν και να εξειδικεύουν τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ στο τοπικό επίπεδο, και από την άλλη να εξασφαλίζουν τους όρους για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου, αποτελώντας σήμερα παράρτημα του ΔΝΤ σε τοπικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, οι δήμοι και οι περιφέρειες σήμερα προωθούν την όλο και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση και ανταποδοτικότητα κάθε έννοιας δημόσιου και κοινόχρηστου αγαθού, είτε αυτό είναι οι ελεύθεροι χώροι, το φυσικό περιβάλλον και οι κοινωνικές υποδομές, είτε είναι οι κοινωνικές λειτουργίες του κράτους, που είναι υποχρεωμένο να μας τις παρέχει δωρεάν ως μια ελάχιστη ανταπόδοση στους φόρους που πληρώνουμε.
Γνωρίζουμε ότι το πλαίσιο που διεξάγονται οι δημοτικές εκλογές είναι ναρκοθετημένο, ότι χρόνια τώρα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις τις αξιοποιούν για να διευρύνουν την «κομματική τους πελατεία», ενώ και οι δυνάμεις της αριστεράς στην πλειονότητα των περιπτώσεων – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – δεν έχουν αποφύγει τον εγκλωβισμό τους σε ένα διαχειριστικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή όμως η εκλογική διαδικασία συνεχίζει να αποτελεί μια πολιτική μάχη στην οποία αναμετρώνται πολιτικές αντιλήψεις, μια μάχη που το αποτέλεσμα της, δε θα είναι μεν ο καθοριστικός παράγοντας της εξέλιξης των συλλογικών κοινωνικών αγώνων που μόνο μέσα από αυτούς μπορούν να είναι νικηφόρες οι λαϊκές και εργατικές διεκδικήσεις, ειδικά σήμερα όμως αποκτά ιδιαίτερη σημασία η έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης και σε αυτό το επίπεδο.
Δημοκρατία για μας, είναι η άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων κατοίκων και εργαζομένων. Και αυτή η δημοκρατία που εμείς επιλέγουμε, έχει δείξει μέχρι σήμερα πολλά επιτυχημένα δείγματα γραφής, από τους αγώνες για την προστασία του Υμηττού ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους και το νέο ΠΔ «λεηλασίας» του, για την προάσπιση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας ως ελεύθερους χώρους πρασίνου για τα πάρκα και τους ελεύθερους χώρους της Αθήνας, τη χωματερή, τον Υμηττό, τα ρέματα, την παραλία, το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης της ΔΕΗ, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τις κάμερες, το ποδήλατο στα μέσα μεταφοράς και την ακύρωση του διαγωνισμού για πίστα ράλι στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αυτή η δημοκρατία λοιπόν θα πρέπει να περάσει και να γίνει κτήμα όλων των κατοίκων και της Γλυφάδας.
για μια αγωνιστική εκλογική παρέμβαση
Και ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, στις ερχόμενες Αυτοδιοικητικές Εκλογές καλούμαστε εμείς, ως κάτοικοι αυτής της πόλης, να «αποφασίσουμε» για το ποιος θα αναλάβει τη διοίκηση του Δήμου και της Περιφέρειας για την επόμενη τετραετία, μέσα από έναν θεσμό που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται «Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ μέσω του αναβαθμισμένου ρόλου που τους αποδίδει ο Καλλικράτης οι δήμοι και οι περιφέρειες αποτελούν αναπόσπασπαστο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Ο ρόλος τους είναι από τη μια να προωθούν και να εξειδικεύουν τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ στο τοπικό επίπεδο, και από την άλλη να εξασφαλίζουν τους όρους για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου, αποτελώντας σήμερα παράρτημα του ΔΝΤ σε τοπικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, οι δήμοι και οι περιφέρειες σήμερα προωθούν την όλο και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση και ανταποδοτικότητα κάθε έννοιας δημόσιου και κοινόχρηστου αγαθού, είτε αυτό είναι οι ελεύθεροι χώροι, το φυσικό περιβάλλον και οι κοινωνικές υποδομές, είτε είναι οι κοινωνικές λειτουργίες του κράτους, που είναι υποχρεωμένο να μας τις παρέχει δωρεάν ως μια ελάχιστη ανταπόδοση στους φόρους που πληρώνουμε.
Γνωρίζουμε ότι το πλαίσιο που διεξάγονται οι δημοτικές εκλογές είναι ναρκοθετημένο, ότι χρόνια τώρα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις τις αξιοποιούν για να διευρύνουν την «κομματική τους πελατεία», ενώ και οι δυνάμεις της αριστεράς στην πλειονότητα των περιπτώσεων – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – δεν έχουν αποφύγει τον εγκλωβισμό τους σε ένα διαχειριστικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή όμως η εκλογική διαδικασία συνεχίζει να αποτελεί μια πολιτική μάχη στην οποία αναμετρώνται πολιτικές αντιλήψεις, μια μάχη που το αποτέλεσμα της, δε θα είναι μεν ο καθοριστικός παράγοντας της εξέλιξης των συλλογικών κοινωνικών αγώνων που μόνο μέσα από αυτούς μπορούν να είναι νικηφόρες οι λαϊκές και εργατικές διεκδικήσεις, ειδικά σήμερα όμως αποκτά ιδιαίτερη σημασία η έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης και σε αυτό το επίπεδο.
ο λαός θα πει την τελευταία λέξη
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η επιλογή της ρήξης και της σύγκρουσης με κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και της ανατροπής των μέτρων και της πολιτικής τους. Είναι αναγκαίοι σήμερα μαζικοί, ενωτικοί, ανυποχώρητοι αγώνες, κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό και τις γραφειοκρατικές ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι το χρέος και την κρίση που δεν δημιούργησαν αυτοί! Είναι αναγκαία η οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής του προγράμματος σταθερότητας και της κυρίαρχης πολιτικής κράτους και Ε.Ε., στα σωματεία από τους εργαζόμενους, στις γειτονιές με λαϊκές επιτροπές από τους κατοίκους, σε κάθε χώρο που ζει και κινούνται οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Για να μη χαθούν εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών που κερδίθηκαν με αγώνες! Για να μη γυρίσουμε σε ένα σύγχρονο εργασιακό Μεσαίωνα. Για να μη γίνουν οι συνθήκες στους χώρους εργασίας και κατοικίας, στην πόλη μας χειρότερες για τους εργαζόμενους. Για να δώσουμε νικηφόρα προοπτική στις σύγχρονες κοινωνικές διεκδικήσεις!
Στο βαθμό μάλιστα που στην πόλη μας, τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεδιπλωθεί και ξεδιπλώνονται σημαντικοί αγώνες με ριζοσπαστικά αιτήματα και μορφές πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, είναι πραγματικά αναντίστοιχο η δυναμική αυτών των αγώνων να μην εκφραστεί από όλους εμάς αλλά και από κάθε αγωνιστική, ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και αριστερή δύναμη της πόλης μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση λοιπόν πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας αποφασιστικά και να συμβάλλουμε ώστε ο ριζοσπαστισμός των τοπικών κινημάτων να εκφραστεί και πολιτικά από αυτές τις δυνάμεις που τα δημιούργησαν, να επιδιώξουμε τη συγκρότηση αγωνιστικού ψηφοδελτίου στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, ώστε να μην αφεθεί η νέα δημοτική αρχή να ακολουθεί τις αντιδραστικές επιλογές του μνημονίου. Εξάλλου στη σημερινή φάση, κάθε νίκη, μερικού έστω χαρακτήρα (π.χ. η διαμαρτυρία ενάντια στις ελλείψεις προσωπικού και υλικών μέσων στα σχολεία και τα νοσοκομεία) είτε ποιo γενικού (π.χ. η αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Γλυφάδα), θέτει άμεσα υπό αίρεση το γενικότερο πλαίσιο που ορίζει η πολιτική του Μνημονίου.
Για να αντιταχθούμε:Στο βαθμό μάλιστα που στην πόλη μας, τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεδιπλωθεί και ξεδιπλώνονται σημαντικοί αγώνες με ριζοσπαστικά αιτήματα και μορφές πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, είναι πραγματικά αναντίστοιχο η δυναμική αυτών των αγώνων να μην εκφραστεί από όλους εμάς αλλά και από κάθε αγωνιστική, ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και αριστερή δύναμη της πόλης μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση λοιπόν πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας αποφασιστικά και να συμβάλλουμε ώστε ο ριζοσπαστισμός των τοπικών κινημάτων να εκφραστεί και πολιτικά από αυτές τις δυνάμεις που τα δημιούργησαν, να επιδιώξουμε τη συγκρότηση αγωνιστικού ψηφοδελτίου στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, ώστε να μην αφεθεί η νέα δημοτική αρχή να ακολουθεί τις αντιδραστικές επιλογές του μνημονίου. Εξάλλου στη σημερινή φάση, κάθε νίκη, μερικού έστω χαρακτήρα (π.χ. η διαμαρτυρία ενάντια στις ελλείψεις προσωπικού και υλικών μέσων στα σχολεία και τα νοσοκομεία) είτε ποιo γενικού (π.χ. η αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Γλυφάδα), θέτει άμεσα υπό αίρεση το γενικότερο πλαίσιο που ορίζει η πολιτική του Μνημονίου.
• Στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ του κεφαλαίου - του πολέμου - του ρατσισμού, το ΔΝΤ, το Πρόγραμμα Σταθερότητας και τις πολιτικές τους.
• Στη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ στα αντιδραστικά μέτρα.
• Στον Καλλικράτη που αποτελεί εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση.
• Στους εργολάβους και τα τοπικά συμφέροντα που θέλουν να αποτελειώσουν τον Υμηττό και κάθε ελεύθερο χώρο
• Στη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ στα αντιδραστικά μέτρα.
• Στον Καλλικράτη που αποτελεί εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση.
• Στους εργολάβους και τα τοπικά συμφέροντα που θέλουν να αποτελειώσουν τον Υμηττό και κάθε ελεύθερο χώρο
Να παλέψουμε από κοινού για:
• Να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χρέους - παύση πληρωμών, ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της ΕΕ, την ΕΚΤ και την ΟΝΕ.
• Να ανατραπούν τα νέα μέτρα σε ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, μείωση μισθών και επιδομάτων, αύξηση φόρων στο λαό.
• Να μην εφαρμοστεί ο Καλλικράτης και ό,τι φέρνει στο δήμο μας (απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, νέες αυξήσεις δημοτικών τελών, ΣΔΙΤ)
• Αυξήσεις στους μισθούς, δουλειά για όλους, μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας.
• Δημόσια & επαρκής ασφάλιση, υγεία και εκπαίδευση για όλο το λαό.
• Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους τους μετανάστες.
• Να ζούμε σε μια ανθρώπινη πόλη με επαρκή δημόσια και δωρεάν μέσα συγκοινωνίας, υπηρεσίες πρόνοιας και πολιτισμού και ελεύθερους χώρους κόντρα στα σχέδια του σημερινού και οποιουδήποτε άλλου δημάρχου και των εργολάβων.
• Να μην μετατραπεί το πρώην αεροδρόμιο σε real estate επένδυση – Να γίνει πάρκο πρασίνου για όλους τους κατοίκους της Ατικής
• Όχι στους νέους αυτοκινητόδρομους
• Απόσυρση του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού – Απόλυτη προστασία από την κορυφή μέχρι το όριο της πόλης – Καμία νέα οικοδόμηση – απομάκρυνση όλων των χρήσεων
• Άμεση αναδάσωση των καμένων των καμένων εκτάσεων του Υμηττού
• Να ανατραπούν τα νέα μέτρα σε ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, μείωση μισθών και επιδομάτων, αύξηση φόρων στο λαό.
• Να μην εφαρμοστεί ο Καλλικράτης και ό,τι φέρνει στο δήμο μας (απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, νέες αυξήσεις δημοτικών τελών, ΣΔΙΤ)
• Αυξήσεις στους μισθούς, δουλειά για όλους, μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας.
• Δημόσια & επαρκής ασφάλιση, υγεία και εκπαίδευση για όλο το λαό.
• Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους τους μετανάστες.
• Να ζούμε σε μια ανθρώπινη πόλη με επαρκή δημόσια και δωρεάν μέσα συγκοινωνίας, υπηρεσίες πρόνοιας και πολιτισμού και ελεύθερους χώρους κόντρα στα σχέδια του σημερινού και οποιουδήποτε άλλου δημάρχου και των εργολάβων.
• Να μην μετατραπεί το πρώην αεροδρόμιο σε real estate επένδυση – Να γίνει πάρκο πρασίνου για όλους τους κατοίκους της Ατικής
• Όχι στους νέους αυτοκινητόδρομους
• Απόσυρση του νέου ΠΔ «λεηλασίας» του Υμηττού – Απόλυτη προστασία από την κορυφή μέχρι το όριο της πόλης – Καμία νέα οικοδόμηση – απομάκρυνση όλων των χρήσεων
• Άμεση αναδάσωση των καμένων των καμένων εκτάσεων του Υμηττού
